Ci wszyscy "straszni" święci...

W pierwszym dniu listopada Kościół oddaje cześć wszystkim, którzy już weszli do chwały niebieskiej. Przypomina nam też prawdę o naszej wspólnocie ze Świętymi, którzy otaczają nas opieką. Już od IV wieku poświęcono świętym pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Była to pierwsza uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników, którzy oddali życie dla Chrystusa, a których nie wspominano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy świętej. Jak widać już wieki temu istniało pierwotne przekonanie, że historii ludzi świętych nie można podać w punktach i segregować w tabelach. Jest w dziejach ludzkości wiele przypadków świętych, którzy nie są kanonizowani, ale swoim życiem prowadzili innych do Boga. Nieśli pomoc, wsparcie, wszystko to, co jesteśmy skłonni nazywać dobrem.

Straszni święci

W tym miejscu warto jednak powiedzieć o tych wszystkich osobach, dla których wyznacznik życia świętego to wyłącznie brak grzechu. Możemy być wtedy świadkami życiorysów tzw. strasznych świętych. Cechą charakterystyczną takiego strasznego świętego jest perfekcyjne uporządkowanie i równie perfekcyjna bezgrzeszność. Niestety w sercu nie ma już miejsca na miłość do Boga i do drugiego człowieka...

Obcowanie świętych, nieśmiertelność duszy, zmartwychwstanie – do tych prawd najczęściej wracamy właśnie jesienią, kiedy wspomina się tych, którzy odeszli. Jak mówić o tajemnicy wiary, przybliżać to, co wydaje nam się ciągle tak odległe i niewyobrażalne? Wydaje się, że sztuką jest w odpowiedni sposób używać słów prostych, codziennych, z pozoru niegodnych tajemnicy. Skoro życie jest nieśmiertelne, zatem - jak można przeczytać na fragmencie płyty nagrobnej widocznej obok - do zobaczenia!