Warszawski Festiwal Skrzyżowanie Kultur: Wygraj bilety! [ZAKOŃCZONY]

W namiocie festiwalowym przed PKiN od 25 września będą występować artyści z całego świata. – Teraz, gdy rodzi się tożsamość globalna, wyspy pozostają mikrokosmosami indywidualnych kultur. Wykształciły własne myślenie o dźwięku, głosie, instrumentach i zachowały odrębne tradycje. Nie zdajemy sobie sprawy, jak niesamowicie są różnorodne – twierdzi Maria Pomianowska, dyrektor artystyczna festiwalu.

Na scenie zobaczymy m.in. Calypso Rose, królową tanecznego calypso z wysp karaibskich, zespół The Garifuna Collective wykonujący żywiołową muzykę ludu garifuna z Hondurasu i Belize, czy wykonawców antycznych pieśni Tenores di Bitti di Mialinu Pira. Muzycy poprowadzą warsztaty i będą improwizować na scenie.

Otwarciu imprezy będzie towarzyszyło wydarzenie "Sounds Like Poland”. W jego ramach odbędą koncerty polskich artystów folkowych i międzynarodowa konferencja poświęcona muzyce świata. – Eksperci będą dyskutować o przyszłości rynku world music i słuchać młodej polskiej muzyki etnicznej. To nowe forum promocji naszych artystów - mówi Andrzej Matusiak, dyrektor Stołecznej Estrady, organizator imprezy.

W każdym tygodniu na naszym portalu znajdziecie informację o konkursie na dany dzień festiwalu. Czytelnicy Naszego Miasta.pl, którzy wezmą udział w konkursie i odpowiedzą na pytanie będą mogli w każdym tygodniu wygrać dwa pakiety, w którym znajdzie się bilet na koncert na dany dzień oraz płyta CD z muzyką 9. WFSK.

Tydzień pierwszy: 29.08-04.09
Tydzień drugi: 5.09-11.09
Tydzień trzeci: 12.09-18.09
Tydzień czwarty: 19.09-25.09

Tydzień pierwszy: 29.08-04.09

Dotyczy koncertu "Strażnicy Tradycji" - 26.08, godz. 19.00 - zagrają Tenores di Bitti Mialinu Pira oraz Danyel Waro

Co trzeba zrobić, aby wygrać?

1. zarejestrować się w naszym serwisie podając swoje imię i nazwisko (tylko do wiadomości redakcji)

2. Polubić serwis warszawa.naszemiasto na Facebooku

3. odpowiedzieć w komentarzu na pytanie:

Danyel Waro pochodzi z wyspy Reunion, słynącej z melancholijnej muzyki maloya. Zaś Sardyńczycy z Tenores di Bitti Mialinu Pirra wykonują dawne pieśni polifoniczne. Obywatelami jakich państw są Danyel Waro i czterej tenorzy?

Zasady

Nagrody otrzymają autorzy 2 prawidłowych odpowiedzi. Jeśli liczba prawidłowych odpowiedzi będzie większa - zwycięzców wybierzemy drogą losowania spośród osób, które odpowiedziały prawidłowo. Na Wasze zgłoszenia czekamy do środy 4 września do godz. 21.00. Zgłoszenia osób niezalogowanych oraz nie mających wypełnionego w całości profilu nie będą rozpatrywane.Na odpowiedzi czekamy do środy 4 września do godz. 21.00.

Danyel Waro - zainteresował się muzyką zainspirowany twórczością Georgesa Brassensa. Tchnął w zapomnianą lokalną muzykę maloya nowego ducha wzbogacając ją o mocny poetycki przekaz. Wciąż skutecznie opiera się wszelkiemu unowocześnianiu maloya, jest przeciwny wprowadzaniu współczesnych instrumentów. Wierzy, że siłą tej muzyki jest wierność oryginalnemu brzmieniu i tradycji przodków. Dlatego rytm towarzyszący jego silnemu wysokiemu głosowi tworzy instrumentarium, w którego skład wchodzą m.in. kayanm zrobiony z trzcinowych łodyg, jednostrunowy bob, będący rodzajem łuku połączonego z rezonującą tykwą oraz router, czyli wielki bęben, na którym rozpięta jest krowie skóra. Instrumenty wykonuje własnoręcznie. W dorobku ma siedem albumów, w 2010 roku otrzymał jedno z najważniejszych wyróżnień w świecie muzyki etno - WOMEX Artist Award.

Tenores di Bitti Mialinu Pira - słyną z perfekcyjnych pieśni polifonicznych, których tradycja sięga trzech tysięcy lat. Uczyli się śpiewu jako dzieci, dziś kształcą następców. Zespół tworzy czterech wokalistów: Danielle Cassellu, Mario Pira, Piero Sanna oraz Piereluigi Giorno powstał w 1995 r. i dziś uchodzi za najznamienitszy wśród wykonawców pieśni polifonicznych. Jego specjalnością jest cantu a tenore. Tenores di Bitti Mialinu Pira koncertowali w prestiżowych salach na całym świecie, występowali m.in. przed Janem Pawłem II. Jako jedyni włączają do repertuaru elementy pieśni religijnych, wyróżnia ich subtelność melodii. W 1996 roku wydali płytę „S’amore’e mama” nagraną w kościołach, barach, klubach. Kunszt zespołu docenili muzycy jazzowi – do studia zaprosił Sardyńczyków m.in. Ornette Coleman. Podczas występu Sardyńczycy stoją w kole i trzymają się za ręce. W kulminacyjnych momentach zaczynają tańczyć kręcąc się dookoła i wykonując sekwencje kroków – wszystko po to, by lepiej wyrazić jedność i siłę wspólnoty. Bo tradycja cantu a tenore trwa dzięki mocnym więziom społecznym. Nie ma zapisów nutowych, muzyka przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Członkowie grupy uczyli się śpiewu jako dzieci, występowali w teatrach, kościołach i na placach Sardynii. Dziś prowadzą szkołę wokalną, w której kształcą następców.