Jezioro Powsinkowskie. Perła wilanowskiej przyrody

Swój udział w tym niszczycielskim dziele mają też m.in. wody pochodzące z tutejszych budów, które pomimo przejścia przez specjalny osadnik sedymentujący szkodliwe związki żelaza wciąż nadal są zażelazione. Pochodzą one z licznych wykopów pod fundamenty nowo powstających domów w Miasteczku Wilanów.

Woda, która trafia w ten sposób do Jeziora Powsinkowskiego jest bardzo silnie zanieczyszczona. Nie są to co prawda związki toksyczne, ale znajdujące się w niej tlenki manganu i żelaza powodują negatywne, a co za tym idzie nieodwracalne skutki dla całego ekosystemu zbiornika. Wymienione związki odpowiadają m.in. za zahamowanie procesu fotosyntezy. Zostało to potwierdzone rozlicznymi badaniami, które na przełomie lat 2015-2016 przeprowadzili w ww. zbiorniku naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zbiornik wraz z Jeziorem Wilanowskim, doliną rzeki Wilanówka, Morysinem oraz okalającymi je łąkami i polami stanowi niezwykle istotny korytarz ekologiczny, który pełni nie tylko ważne funkcje natury hydrologicznej, ale również ma duże znaczeniu dla klimatu dzielnicy Wilanów. Obszar ten stanowi jeden z klinów napowietrzających Warszawę masami czystego powietrza transportowanymi od południa, wytworzonymi przez roślinność Lasu Kabackiego i kompleksu Lasów Chojnowskich. Jezioro Powsinkowskie charakteryzuje się bogatym i urozmaiconym zespołem makro bezkręgowców bentosowych, co potwierdza jego dużą wartość przyrodniczą, którą winno się bezwzględnie chronić ze względu na jej walory. W 2009 r. woda w jeziorze miała II klasę czystości. Niestety od 2011 r. obserwuje się pogorszenie tego stanu w postaci biodegradacji i eutrofizacji jego ekosystemu.

Zbiornik posiada bogatą ichtiofaunę. Jego wody zamieszkują: szczupaki, płocie, liny, okonie, węgorze, karasie i sumy. Dodatkowym atutem jego najbliższego sąsiedztwa są też licznie występujące ptaki, w tym te objęte ochroną gatunkową: bączek, czajka, rybitwa białowąsa, rybitwa rzeczna, czernica i dziwonia. Dopełnieniem tutejszego świata przyrody są płazy i gady.
Ze względu na to, że postępujący proces eutrofizacji powoduje tak wiele negatywnych zmian w środowisku wodnym jeziora wydaje się być uzasadniona jego niezwłoczna rekultywacja i rewitalizacja, która doprowadzi do likwidacji i zmniejszenia skutków tego negatywnego procesu.
Wykonanie ww. zabiegów wymusza nie tylko zdrowo rozsądkowe działanie, ale również Dyrektywa Wodna 2000 UE (Dyrektywa 2000/60/WE), w której zapisano, że do końca 2015 r. akweny wodne również te Polsce winny być doprowadzone do stanu z okresu niezaburzonego.

Winniśmy pamiętać, że bez podjęcia koniecznych działań, a przede wszystkim zaniechania nieprawidłowej i nadmiernej zabudowy otaczających obszarów, ten unikatowy fragment ekosystemu Wilanowa może bezpowrotnie zaginąć na naszych oczach. Warto przypomnieć, że w okresie dwudziestolecia międzywojennego aż do lat 50. XX w. teren ten w ówczesnych opracowaniach planistycznych traktowano jako wartość wymagającą szczególnej, troskliwej i konsekwentnej ochrony. Warto nadmienić, że według koncepcji z 1916 r. na terenie Łuku Siekierkowskiego miał powstać Wielki Park Narodowy. Kompleksowe zabezpieczenie tych cennych z przyrodniczego punktu widzenia terenów byłoby możliwe poprzez sfinalizowanie kompleksowego projektu utworzenia Parku Krajobrazowego Środkowej Wisły, którego częścią byłoby właśnie Jezioro Powsinkowskie.