Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Lars Danielsson i Leszek Możdżer w ramach Gdańskiej Jesieni Pianistycznej

Tomasz Rozwadowski
Leszek Możdżer (w głębi) i Lars Danielsson znów w sali PFB
Leszek Możdżer (w głębi) i Lars Danielsson znów w sali PFB Grzegorz Mehring
Szwedzki kontrabasista i wiolonczelista Lars Danielsson był w miniony wtorek gwiazdą Gdańskiej Jesieni Pianistycznej w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.

Nic w tym dziwnego - w składzie zespołu znalazł się przecież pianista Leszek Możdżer, a obaj panowie występowali w gdańskiej sali już kilkakrotnie, za każdym razem przyjmowani po królewsku. Tym razem było tak samo, może nawet lepiej.

Muszę się przyznać, że wybierałem się na ten koncert bez przesadnego entuzjazmu - Możdżer i Danielsson w trio z izraelskim mistrzem instrumentów perkusyjnych zrobili furorę, znakomicie byli przyjmowani także grając w duecie. Miałem jednak wrażenie, jakby przy każdym kolejnym koncercie tracili spontaniczność, a ich muzyka zasklepiała się w schematach. Nowy zespół, ze szwedzkim perkusistą Magnusem Öströmem i brytyjskim gitarzystą Johnem Parricellim, który w tym kontekście wydawał mi się tylko kosmetyką, okazał się przełomem, otwarciem nowego, bardzo ekscytującego rozdziału.

Oczywiście główne podziękowania za decyzję o zreformowaniu składu należy kierować do szwedzkiego basisty, który zaprosił nowych muzyków na swoją najnowszą płytę "Tarantella", promowaną właśnie tym koncertem, lecz na taki układ musiał się zgodzić także polski pianista. Partnerów wybrali świetnych - Öström był do maja ubiegłego roku, czyli do tragicznej śmierci lidera, członkiem słynnego Esbjörn Svensson Trio , a Parricelli należy do grupy odnowicieli brytyjskiego jazzu, którzy debiutowali w latach 80. ubiegłego wieku w słynnym zespole The Loose Tubes. Jego wpływ na rodzimą muzykę można porównać do znaczenia Young Power na polskim podwórku w tym samym okresie. Doszło więc dwóch mistrzów, o dorobku i pozycji porównywalnej z dwoma pozostałymi. Efekt znakomity!

Niby wciąż mamy do czynienia z tym samym - melodyjną muzyką z pogranicza jazzu i klasycznej kameralistyki, nawet część repertuaru znana była już z okresu współpracy z Zoharem Fresco, ale ta muzyka znów zaskakuje, oddycha, żyje. Modelowymi przykładami były wykonane na koniec koncertu dwie kompozycje grane przez trio - "Sufferng" Danielssona i "So What" Milesa Davisa. Oba tematy po prostu błyszczały, kwartet wykonał je popisowo i z wielkim udziałem nowych pomysłów i nowych smaków. Największy udział w zmianie brzmienia ma perkusista, który przez kilkanaście lat grał wyłącznie w EST - okazało się, że jego niepowtarzalny styl, wypracowany z tamtym, wielkim zespołem, daje się z powodzeniem przeszczepić na nowy grunt. Oby ta współpraca mogła trwać dłużej!

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Filip Chajzer o MBTM

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na warszawa.naszemiasto.pl Nasze Miasto