Ma 86 lat, 150 tys. kilometrów w nogach i balkon pełen nagród. Tadeusz Andrzejewski to biegacz, któremu energii zazdroszczą młodzi ludzie

Do czego najczęściej służą nam balkony? Trzymamy tam rzeczy, które nie mieszczą się w domu, wieszamy wyprane ubrania lub uprawiamy miniaturowe ogródki pełne kwiatów czy warzyw. Zupełnie inne zastosowanie dla tej części mieszkania znalazł pan Tadeusz Andrzejewski. Balkon mieszkańca Bielan rzuca się w oczy już z ulicy, wygląda bowiem jak gablota z kolekcją nagród klubu piłkarskiego. Pan Tadeusz umieścił tam puchary i medale, które zdobywał przez całe swoje życie w różnego rodzaju biegach. Ma ich tak dużo, że liczy je... w kilogramach.

Tadeusz Andrzejewski to 86-letni biegacz, który ma na swoim koncie kilkaset biegów na różnych dystansach, w tym 225 maratonów, półmaratonów i ultra biegów. Zwyciężał w Szczecinie, Kędzierzynie-Koźlu, Chełmnie, Radomiu czy Wrocławiu, choć nie ograniczał się wyłącznie do Polski. Odznaczenia zdobywał również za granicą m.in. w Londynie, Frankfurcie nad Menem, Pradze i Poczdamie. Ponadto biegacz może pochwalić się ponad 20 medalami Mistrzostw Polski Weteranów oraz kilkoma tytułami mistrza i wicemistrza Wojska Polskiego w półmaratonie i maratonie.

Sport towarzyszył mu od zawsze. W młodości uprawiał boks i grał w piłkę nożną, a gdy poszedł do szkoły średniej stworzył grupę biegaczy, w której był wraz ze Stanisławem Swatowskim, dwukrotnym olimpijczykiem igrzysk (w Rzymie i Tokio) oraz szesnastokrotnym mistrzem Polski. Do Warszawy pan Tadeusz sprowadził się dopiero w 1984 roku - oczywiście spowodowała to kobieta.

W czasie, gdy mieszkałem na Dolnym Śląsku, nie było mowy o maratonach, a ja marzyłem o tych warszawskich. Dopiero w 1988 roku zadebiutowałem w jednym z nich. Zająłem tam dość dalekie miejsce - 5 godzin i 15 minut z groszami, ale za mną ostatni zawodnik miał 7 godzin, także nie musiałem bardzo ubolewać nad tym - śmieje się pan Tadeusz.

Biegacz systematycznie poprawiał swoje wyniki - już rok później osiągnął lepszy o 47 minut. Natomiast życiówkę wybiegł we Wrocławiu w 1995 roku. Wynosiła ona dokładnie 3.36.57. Pan Tadeusz zdobył również wtedy puchar dla najszybszego biegacza w swojej kategorii wiekowej. To jego najcenniejsze trofeum w kolekcji.

Co ciekawe, na balkonie pana Tadeusza nie znajdują się wszystkie puchary, które zdobył biegacz (łącznie jest ich ponad 400 i są rozłożone zarówno na balkonie, jak i w pokojach jego mieszkania) ani medale - kiedyś wszystkie były rozwieszone, ale było ich tak dużo, że na wierzchu zostały tylko te najważniejsze m.in. z zagranicznych maratonów czy stukilometrówek. Reszta - łącznie kilkadziesiąt kilogramów - została spakowana do toreb.

W okresie swoich najlepszych dni biegacz zaliczał 400 km miesięcznie. W trakcie biegów nigdy nie zszedł z trasy. Niestety pan Tadeusz przestał brać udział w maratonach w 2010 roku ze względu na problemy z kolanem. Choć z biegania nie rezygnuje, obecnie głównie uprawia nordic walking i zalicza pięciokilometrowe marsze.

Myślę, że moja kariera biegowa dobiega końca. Wszystko, co piękne, kiedyś się kończy. Lata też mają swoje wymogi i trzeba się do nich dostosować, ale póki co jeszcze się nie poddaję! - zapewnił pan Tadeusz.

POLECAMY TEŻ:

Warszawskie osiedla grozy. Tutaj wciąż dostaniecie za nic. Policja jest codziennie

Wojewódzki otwiera restaurację w Warszawie. To będzie hit. Szokujące menu

Dyrektorskie pensje, bez matury. Tak zarabiają Ukraińcy w Warszawie

Robert Lewandowski ma nowe mieszkanie w Warszawie. Mieszkanie w chmurach

W Warszawie budują najgłębszy basen świata. Skorzystamy z niego już wkrótce

Najmniejsze mieszkanie w Warszawie. Możecie je wynająć. 10 metrów kwadratowych i ta cena

---