Marika o bieganiu: "To sprawia mi przyjemność i daje wolność" [rozmowa NaM]

Rozumiem, że skoro pojawiła się Pani na premierze nowych butów, to znaczy, że bieganie jest jedną z Pani pasji?
Biegania to ja się muszę porządnie nauczyć (śmiech). Mój narzeczony wciągnął mnie w ten sport, to z nim pokonałam swoje pierwsze 10 kilometrów w czasie godziny, więc chyba nie jest ze mną tak źle (śmiech). Jednak bieganie to nie jest coś, co zalicza się raz, odhacza i mówi się: już jestem biegaczem. Jest to przełamywanie swojego lenistwa i forma autodyscypliny oraz generowania nieustannego entuzjazmu, na który trzeba zdobywać się codziennie. Ja o sobie nie mogę powiedzieć, że jestem biegaczem z prawdziwego zdarzenia, bo nie biegam regularnie. Przyznaję jednak, że po ponad roku treningów wkręciłam się w CrossFit, co widać chociażby po mojej lewej ręce, która poznała, czym jest podnoszenie ciężarów. Jest to pierwszy sport, do którego się przekonałam i nie porzuciłam go po kilku tygodniach, co bardzo mnie cieszy, ale bieganie też sprawia mi przyjemność i daje wolność – szczególnie, kiedy jest się na środku mostu, gdzieś na Wiśle i czuje się wiatr we włosach.

Czyli chętniej biega Pani na dworze?
W ogóle nie biegam w pomieszczeniu. Nie potrafię tego robić, ale podziwiam osoby, które to umieją. Mnie to nudzi, irytuje i jest monotonne, czyli zupełnie nie w moim stylu.

Ma Pani jakieś ulubione trasy biegowe w Warszawie?
Bardzo lubię biegać wzdłuż Łazienek, do mostu Poniatowskiego, potem przez most i z powrotem. Chętnie biegam też do Bagateli i do placu Unii Lubelskiej.

Czytaj też: Miłośnicy biegania w Soho Factory. Nie zabrakło gwiazd [ZDJĘCIA]

Woli Pani trening rano czy wieczorem?
Rano. Wydaje mi się, że w jakiś sposób działa na mnie zachęta ludzi, którzy się na tym znają i mówią, że poranny wysiłek fizyczny rozkręca metabolizm na resztę dnia. Potem wszystko, co wrzucisz do pieca, jest szybciej spalane. Chociaż teoria, że jesteśmy piecem, nie wyczerpuje do końca tematu, bo w rzeczywistości nie jesteśmy piecem – nie jest tak, że wrzucimy do pieca węgiel i on się szybciej spali, ale jednak wierzę w to, że treningi z samego rana przyspieszają nasz metabolizm. Po takim treningu człowiek lepiej się też czuje przez resztę dnia, choć mnie po wczorajszych ćwiczeniach coś boli... (śmiech). Ale mam w domu drążek – przydaje się, kiedy wstaję rano obolała, wtedy zwisam sobie przez chwilę i od razu jest lepiej.

Jak Pani udaje się pogodzić obowiązki jako wokalistki z treningami czy to CrossFitu, czy biegowymi?
Chodzę na treningi o 7:30 i taki mam sposób na mój tryb życia. Obowiązki muzyka zazwyczaj zaczynają się odrobinę później. W tej branży jest tak, że chodzi się spać o 2 lub 3 w nocy, a wstaje o 10-11, a często nawet później. Ja tak funkcjonowałam przez lata, ale teraz już koło 22 albo 23 czuję się zmęczona jak dziecko. Cieszy mnie jednak to poranne wstawanie, mam wtedy wrażenie, że więcej czasu spędzam na słońcu, dzięki czemu uzupełniam też zapasy witaminy D (uśmiech).

Skoro chodziła Pani spać tak późno i musiała wstawać koło 7, to skąd czerpała Pani energię na cały dzień i na treningi?
Po prostu chciałam. Liczy się motywacja, a ja chciałam, więc to robiłam.

Czyli krótko mówiąc – chcieć to móc?
O tak, zdecydowanie!