Pogrzeb Tomasza Stańki Warszawa. Wybitny artysta spoczął na warszawskich Powązkach [ZDJĘCIA]

Tomasz Stańko, światowej klasy muzyk jazzowy, zmarł 29 lipca 2018 w Szpitalu Onkologicznym w Warszawie. Trębacz był związany z Warszawą, a także z Nowym Jorkiem. Był jednym z ojców założycieli polskiego jazzu. Informacje o śmierci muzyka podało Polskie Stowarzyszenie Jazzowe. "Z wielkim żalem informujemy, że dziś rano, w Warszawie zmarł po ciężkiej chorobie nasz kolega, członek naszego Stowarzyszenia, Tomasz Stańko" - napisano w oficjalnym komunikacie.

Stańko w ostatnich latach życia dzielił Warszawą z Nowym Jorkiem. W stolicy nagrał m.in. muzykę dla Muzeum Powstania Warszawskiego (Wolność w sierpniu, wydana na CD w 2006).

Tomasz Stańko urodził się 11 lipca 1942 roku w Warszawie. Swoją karierę muzyczną rozpoczął dwadzieścia lat później zakładając Jazz Darlings - jedną z pierwszych formacji free-jazzowych w Europie. Następnie współpracował z Krzysztofem Komedą, a później występował w Tomasz Stańko Quintet oraz solowo.

Stańko przez całą swoją karierę współpracował ze światowej klasy muzykami, m.in. Cecilem Taylorem, Donem Cherrym czy Michałem Urbaniakiem. Otrzymał - jako pierwszy polski artysta - Europejską Nagrodę Jazzową (2003). Został także odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej” (2011), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury muzycznej, za osiągnięcia w pracy artystycznej” (2004), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a także otrzymał wyróżnienie ministra kultury i dziedzictwa narodowego za całokształt twórczości. Nagrał ok. czterdzieści albumów. Był również kompozytorem i autorem muzyki filmowej oraz teatralnej.

- Jazz szybko staje się nawykiem. Nic innego w życiu nie robię, granie na trąbce jest moim życiem. Dla mnie najważniejsza w jazzie jest improwizacja, tzn. rola kreatywności w błyskawicznym procesie tworzenia, w procesie równym trwaniu dzieła. Swoiste skojarzenia dźwiękowe, akty wyboru, filozofia błędu. Właściwie tworzę szyfry, które dają mi możliwość improwizacji. To możliwe, bo muzyka jest abstrakcyjna i nawet minimalna zmiana tempa daje całkowicie odmienną frazę. Mam swoje ulubione akordy, które mogę zmieniać tak, by w sekundę przechodziły z liryzmu w furię – mówił w jednym z wywiadów cytowany dziś przez Dziennik Polski.

Wybitnego muzyka w jego ostatniej drodze żegnali rodzina, bliscy, przyjaciele a także fani. "Ciągle nie wierzę, ciągle się nie zgadzam. Nie. Nie. Nie. Nie. Panie Tomaszu, proszę. To bardzo niemądry żart. Już dosyć. Proszę wrócić. Błagam. Bardzo", "Dziękuję Panie Tomaszu za wspaniałą muzykę" - pisali w komentarzach wielbiciele muzyka.

Jazzman spoczął w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach obok śp. Ireny Szewińskiej.