Prawdziwa Wielka Warszawska

Tym razem najważniejsze były wyścigi, bez większości niepoważnych dodatków czyniących z toru wyścigowego zwykły jarmark. Zniknęła irytująca muzyka z głośników. Zostały kucyki dla dzieci i parę innych pożytecznych drobiazgów. Organizatorzy zaufali jak dawniej ludziom i nie przeszkadzali im być sobą. Było ciasno, ale energetycznie i pięknie.

Wielka Warszawska była dopiero siódmym z kolei wyścigiem. Po najlepszych w sezonie czasach wcześniej w głównych gonitwach dla dwulatków wiadomo było, że bieżnia jest nośna i faworyzuje szybkość, inaczej niż w dniu Derby po kilku ulewach, kiedy na grząskiej bieżni wygrały Soros przed Zico i Merlini przed Hipolinerem.

Wystartowały wszystkie nasze najlepsze długodystansowe trzyletnie i starsze ogiery i dwie najlepsze klacze. Po zwycięstwie w Nagrodzie St. Leger faworytem dwa do jednego był Merlini. Zico był drugą grą, razem z Sorosem, który jest lepszy na miękkiej bieżni. Konie dobrze wyglądały na padoku, żaden nie odstawał. 6-letni Merlini wyróżniał się posturą, jego rówieśnik Hipoliner szlachetnością.

Nikt nie zapisał pacemakera i były obawy, czy ranga wyścigu na tym nie ucierpi. Na pierwszym wirażu na front wyszedł Zico, pod ściągniętym z Austrii Edwinem Dubrawką i podkręcił tempo. Za nim galopował Dżygit. Wyścig był mocny.

Piotr Piątkowski jechał na Merlinim w środku 10-konnej stawki, cały czas przy listwie i kiedy konie wpadły na końcową prostą, liczącą ponad pięćset metrów, nie miał wolnej drogi. Blokowały ją Zico i Dżygit. Zdecydował się nieco zaczekać. Zaatakował od razu, gdy zobaczył pół wolnego toru przy listwie. Merlini ruszył energicznie i przez moment wyglądało, że sobie poradzi, kiedy od zewnętrznej pojawił się finiszujący Hipoliner i na dwieście metrów przed celownikiem był już pierwszy. Piątkowski poderwał go jeszcze, ale ten wysiłek kosztował go utratę drugiego miejsca, gdy pod Piotrem Krowickim do walki wrócił rewelacyjny trzylatek Dżygit.

Młody dżokej Anton Turgajew, jeżdżący na stałe dla stajni Damis, odniósł największy sukces w karierze, rozwijając się od Derby 2006, kiedy na tym samym koniu dał się ograć jako dziecko Kamerdynerowi.

Hipoliner podczas swojej długiej kariery wielokrotnie pokazał znakomity finisz i zawziętość w walce. W 29. starcie odniósł 15. i najważniejsze zwycięstwo, po trzech porażkach w Wielkiej Warszawskiej. Wygrał 75 tys. zł, a łącznie 450 tys. zł dla stajni Damis przez pięć lat.

- Na kilka dni przed wyścigiem Hipcio skaleczył się w piętkę i kulał, obawialiśmy się nawet, że nie wystartuje - mówił trener Józef Siwonia, który tym razem pominął St. Leger cztery tygodnie temu, aby ogier był wypoczęty na najważniejszy wyścig.

- Merlini lepiej teraz galopował niż w St. Leger - mówił trenerowi Janikowskiemu dżokej Piątkowski.

Najlepszy z trzylatków Dżygit był drugi, a Zico utrzymał czwarte miejsce. Czas 2.42 na 2800 m jest tylko o pół sekundy słabszy od rekordu toru.

Nagrodę Mosznej dla najlepszych milerów wygrał trzylatek Golden Tirol po znakomitej jeździe Piotra Krowickiego.

Wielka Warszawska (131 tys. zł, 3+): 1. Hipoliner, 8 do1, A. Turgajew, tr. J. Siwonia. stajnia Damis, 2. Dżygit, 15/1, P. Krowicki, tr. W. Olkowski, 3. Merlini, 3/1 faw. P. Piątkowski, tr. M. Janikowski; dalsze: Zico, Dancing Moon, Indian Reef, Soros, Treserka, Informatyk, Princess of Leone; 10 koni; 2600 m - 2:42 (8.7-32-31.3-30.3-29.2-30.5) tor 2.8; pewnie o 1.75 dł, 1 dł; porządek 129 za 2, trójka 395, czwórka 5.480; pule: 17/39/11/22 tys. zł.
Filmy: torsluzewiec.pl; vioda-racing.pl; wyniki:finisz.pl, zmdomcom.pl