Kamienica przy ul. Wilczej 32 w Warszawie wpisana do rejestru zabytków. "Jeden z najbardziej imponujących budynków Śródmieścia"

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego kamienicę przy ul. Wilczej 32 w Warszawie oraz teren, na którym jest usytuowana.

Prof. Jakub Lewicki poinformował we wpisie zamieszczonym w mediach społecznościowych, że postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte z urzędu.

Posesja pod koniec XVIII w. należała do Kazimierza i Maryanny Tywolskich, od których Jan Bogumił Naumann oraz małżonka Maryanna z Lipińskich nabyli nieruchomość za sześćdziesiąt dukatów w 1788 roku. Kolejnymi właścicielami od 1821 roku byli Jan i Maryanna z Dudzińskich Gradowscy. W 1853 r. budynek został wystawiony na sprzedaż poprzez licytację publiczną.

Jak podaje Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków, nowym właścicielem na mocy wyroku ostatecznego stał się Jan Stoczewski, który za kwotę 1562,50 kopiejek dokonał zakupu działki. Następnie nieruchomość nabył Walenty Dudkiewicz, od którego w późniejszym czasie odkupili Ferdynand i Anna z Lipińskich Krassowscy. W końcu w 1859 r. trafiła w posiadanie Jana Filipa Daaba.

We wrześniu 1897 roku nieruchomość stała się własnością dzieci.

Nową, murowaną kamienicę czynszową pod numerem 32 wybudowano w 1897 r. wg projektu Jana Hinza dla już jedynego właściciela nieruchomości Adolfa Daaba - udziałowca Towarzystwa Akcyjnego Zakładów Przemysłowych Budowlanych "Fr. Martens i A. Daab". Budynek do lat trzydziestych XX w. należał do rodziny Daab. Od 1976 r. nieruchomość przejął Skarb Państwa.

Budynek znajduje się w ścisłym centrum Warszawy. Jak informuje prof. Jakub Lewicki, kamienica składa się z reprezentacyjnej części frontowej skierowanej fasadą na południe oraz trzech oficyn obejmujących wewnętrzny dziedziniec. Obiekt jest w pełni podpiwniczony, murowany z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej.

Część frontowa jest czterokondygnacyjna, nakryta niskim dachem dwuspadowym. Oficyny zachodnia i północna są pięciokondygnacyjne, pokryte dachem pulpitowym. Najbardziej wartościowym komponentem budowli szesnastoosiowa fasada o wysublimowanych rozwiązaniach dekoracyjnych.

Kamienica jako jedna z niewielu zachowała swój pierwotny wystrój stanowiąc dziś jeden z najbardziej imponujących budynków mieszkalnych Śródmieścia. Kamienica jest reliktem budownictwa mieszkaniowego Warszawy, wznoszonego na przełomie XIX i XX wieku. W pełni czytelna forma architektoniczna obiektu oraz rozwiązania przestrzenne i funkcjonalne dokumentują ważny etap historii budownictwa mieszkaniowego z tamtego okresu na terenie Śródmieścia - przekazał Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Prof. Jakub Lewicki podkreśla, że kamienica przy ul. Wilczej 32 stanowi cenny przykład zabudowy kamienicznej charakterystycznej dla Warszawy z okresu drugiej połowy XIX wieku, będąc elementem autentycznej, historycznej tkanki miejskiej. Na tle sąsiednich budynków obiekt wyróżnia się indywidualną kompozycją dekoracji architektonicznych elewacji frontowej, utrzymanej w stylistyce neoklasycystycznej.