Do tej pory myślałem, że moim ulubionym dystansem jest 10 km, myliłem się:), Po przebiegnięciu dystansu półmaratonu, pomimo tego iż, przez klika następnych dni jak żółw schodziłem po schodach (brak windy) wiem jedno uwielbiam wyzwanie jakim jest bieg na dystansie 21 km i 97,5 metra. Dlaczego? Po pierwsze, dzięki atmosferze panującej na trasie, spojrzenia, uśmiechy i gesty mówiące dasz radę, damy radę, nie poddamy, biegacze pomimo tego, iż jeden biegnie wolniej drugi szybciej, to stają się jedną życzliwą masą pokonującą kolejne kilometry. Po drugie, satysfakcja, że dałem radę, że treningi nie poszły na marne, że sprawdziłem i oto jestem po drugiej stronie za metą:) Po Trzecie, czas świętowania, który zawsze ma miejsce po połówkach lub maratonach, kiedyś zastanawiałem się, skąd ludzie czerpią jeszcze siłę na biesiadę po tego typu wyczynach, teraz juz wiem, endorfiny robią swoje, radość nieprzeciętna nie pozwala wracać do domu, chcesz dalej ze swoją świtą, przeżywać kilometr po kilometrze dlatego tak bardzo polubiłem ten półmaratoński dystans:)
