100 najbogatszych warszawiaków ostatniego stulecia. Wśród nich twórca Mordoru na Domaniewskiej i zupek w proszku

96. Henryk Witaczek

Żył w latach 1901-1978. Jako pierwszy popularyzował hodowlę jedwabników, żeby później samemu produkować jedwab do szycia koszul, bielizny, apaszek czy krawatów. studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego[5]. Równolegle ze studiami prawniczymi, Henryk Witaczek podjął próby zainteresowania władz odrodzonego Państwa Polskiego i krajowych środowisk gospodarczych rozwojem jedwabnictwa. Kiedy próby te okazały się bezskuteczne, a nawet spotykały się z ostrą krytyką – postanowił zaangażować się w samodzielne rozwijanie jedwabnictwa w Polsce. Rozpoczął – wraz ze swą siostrą Stanisławą (z wykształcenia biologiem) od rozpoznania stanu istniejących nasadzeń morwy[6], aby następnie przejść do eksperymentalnego wychowu jedwabników na starym drzewostanie morwy w kilku regionach kraju. Pozytywne wyniki tych eksperymentów były zachętą do zaangażowania wysiłków w szkółkarstwo morwy i w 1924 roku doprowadziły do założenia wspólnie z siostrą Stanisławą Centralnej Doświadczalnej Stacji Jedwabniczej (CDSJ). Jej początkową siedzibą był dom przy ul. Piasta 13 w Milanówku (willa "Józefina" p. Wilsona, gdzie mieszkała wówczas rodzina Witaczków).