3 kilometry od Łomży

..”Pod polskim niebem 
w szczerym polu wyrosły  
ojczyste kwiaty,  
w ich zapachu, urodzie  
jest Polska….”
Łąka przypomniała mi pełne polnych kwiatów łomżyńskie Pulwy. Nikt wtedy nie obawiał się krwiożerczych kleszczy i dzieciarnia biegała po nadnarwiańskich łąkach na bosaka. Pozwalałam na takie beztroskie gonitwy jeszcze swoim dzieciom..Chłopcy łapali żaby i straszyli nimi dziewczynki. Piski słychać było aż w Piątnicy. Wędkarze przeganiali rozbrykaną dziatwę, bo płoszyła im " największe okazy”. Pamiętam, jak sympatyczny skądinąd pan Wawrzyniak sprawił nam lanie giętkim wędziskiem. Długo miałam na łydkach sine i bolesne pręgi. Ujrzana rozkwiecona łąka przypomniała mi tamte czasy. Wyskoczyłam z samochodu, zdjęłam buty i zanurzyłam nogi w miękkim kobiercu .Mąż z samochodu wykrzykiwał ostrzeżenia: Jak cię oblezą kleszcze, to na piechotę będziesz wracać do domu! Po chwili jednak sam nie wytrzymał i dołączył do mnie :) Kleszcze nas nie oblazły, ale za to dostałam od niego piękny bukiet łąkowych kwiatów. Z rozczuleniem uplotłam z nich wianek. Mąż zrobił mi kilka zdjęć i muszę przyznać, że w tym wianku na głowie wyglądałam o 20 lat młodziej :) Ludzie pędzą przed siebie mając tylko jeden cel- sukces. Zabiegani nie dostrzegamy, jak piękny jest otaczający nas świat. Nasze życie powoli staje się mdłe i bez smaku, jak jedzenie bez przypraw. Zaczynają nas cieszyć wybetonowane bulwary nad Narwią, granitowe chodniki i betonowe pudełka, które nazywamy swoimi domami. Rozumiem, że świat się zmienia, ale nic nie da takiej frajdy jak pobieganie na bosaka po podłomżyńskiej łące :)
 
 
 .