Apostazja, czyli świadome i definitywne porzucenie kościoła. Moda czy symbol naszych czasów?

"Apostazja (gr. „odstępstwo, odpadnięcie "apo" - od, i "stasis" - postawa, pozycja) - świadome i dobrowolne odstąpienie ze wspólnoty wiernych. Powszechnie oznacza dobrowolne i całkowite porzucenie wiary przez ochrzczonego chrześcijanina (tym się różni od herezji i schizmy)"
Coraz więcej ludzi radykalnie zrywa z Kościołem. I nie chodzi tu o opuszczanie Mszy św. czy zaprzestanie korzystania z Sakramentow ale o radykalne odcięcie się od Kościoła Katolickiego.Jak wiemy, żeby dokonać apostazji, trzeba poświęcić trochę czasu. Potrzebny jest także akt Chrztu św.
Procedura wygląda następująco:1. W Parafii Chrztu uzyskuje się świadectwo Chrztu św.2. Udajemy się do parafii zamieszkania i informujemy proboszcza o chęci dokonania apostazji.3. Idziemy do parafii zamieszkania po raz drugi. Zabieramy ze sobą świadectwo Chrztu, akt apostazji(dostępny m.in. w internecie) i dwóch świadków (świadkowie powinni mieć ze sobą dowody osobiste). W obecności proboszcza podpisujemy akt apostazji.4. Proboszcz wysyła akt apostazji do kurii. Kuria poleca parafii chrztu dokonać wpisu o apostazji w Księdze Chrztów.5. Ponownie uzyskujemy w parafii Chrztu świadectwo Chrztu św - tym razem z dopiskiem o dokonanej apostazji. To świadectwo jest potwierdzeniem dokonania apostazji.
I tyle, lub jak ktoś inny może powiedzieć - aż tyle. Troszkę chodzenia i czasu i można uwolnić się od Kościoła.
Apostata sam pozbawia się łączności z Kościołem, musi więc byc świadomy, że nie może oczekiwać od Kościoła posług sakramentalnych. Nie mówimy o ekskomunice, ponieważ to sam apostata nakłada ją na siebie, zrywając łączność z Kościołem. Konsekwencją tej decyzji jest odpowiednia adnotacja w księgach parafialnych.
Ponieważ apostazja ma formę publiczną, przywrócenie stanu poprzedniego leży w gestii biskupa ordynariusza diecezji, który określa ewentualne kary i formy pokutne. W wyjątkowych sytuacjach prawo to przysługuje każdemu biskupowi w akcie spowiedzi.
Pytanie tylko, dlaczego tyle osób jest zdecydowanych na taki krok?Wbrew pozorom jest ich bardzo dużo i w różnym wieku. Najczęściej są to ludzie w wieku 18-30 lat czyli to pokolenie, które nie musiało kryć się ze swoją wiarą, religię miało w szkole, zostało ochrzczone, było u I Komunii św, Bierzmowania, wielu zawarło sakramentalne związki małżeńskie. Co więc takiego skłania ludzi do takiej decyzji?
Czy w międzyczasie błąd popełnili rodzice, nie przekazując młodemu pokoleniu wartości religijnych, czy katecheci, a może duchowieństwo?
W dzisiejszych czasach ciężko jest wierzyć w takie dogmaty jak np. Niepokalane Poczęcie Maryi czy O Maryi Zawsze Dziewicy. Ale przecież samo słowo mówi wszystko za siebie - wiara.
Ktoś pewnie powie, że to wina kleru, że ich postawa zniechęca człowieka do bycia w takiej instytucji, jaką jest Kościół. Czy wobec tego jeśli w mojej rodzinie jest źle, to mam się z niej "wypisać", albo jeśli źle się dzieje w ojczyźnie to już nie chcemy być Polakami, Rosjanami czy Amerykanami?A może to kolejna moda na to by być "trendy" bo żaden sukienkowy nie będzie o mnie decydował?A może ucieczka od nakazów, bo przecież życie zgodnie z przykazaniami nie jest wcale łatwe?
Nie udało mi się namówić nikogo ze znajomych, którzy dokonali aktu apostazji, do rozmowy na ten temat. Jedyne co potrafili powiedzieć to "bo tak" i chyba tak do końca nie wiedzieli sami co ich do tego skłoniło. Fakt, trochę szumu wokół nich było, pytań, poklepywań, ale nic wielkiego się nie stało. Każdy z nas uszanował ich decyzję, bo mają takie prawo.
Cały czas jednak zadajemy sobie pytanie - dlaczego?
Autorka artykułu: ankabee, Moje Miasto Gorzów
A może ktoś z Was, drodzy MM-kowicze, wypowie się na ten temat? Co takiego skłania ludzi do apostazji?