Babcia i Dziadek... Najcudowniejsze osoby na świecie

Morze miłości, dużo serdeczności, wsparcie w dobrych i złych chwilach mojego życia - to właśnie dają mi na co dzień moja babcia i dziadek. Właśnie oni zajmowali się mną od najmłodszych lat mojego życia i jestem im za to wdzięczna.
Mieszkaliśmy razem, ale los chciał, że gdy miałam 8 lat z mamą przeprowadziłyśmy się na inne osiedle. Tęskniłam za babcią i dziadkiem, bo bardzo zżyłam się z nimi. Do dziś z ogromnym sentymentem wspominam wieczory, gdy babcia czytała mi bajki. Pamiętam też to, jak czekałam dziadka, gdy wróci z pracy i rzucałam się mu na szyję z radością, że już przyszedł. Nie zawsze mieli ze mną łatwo, byłam bowiem niejadkiem. Miałam swoje ulubione dania, a moja kochana babcia przygotowywała mi je codziennie. Jaka to była radość zarówno dla niej, jak i dziadka, że wnuczka w końcu coś je.
Oni zawsze chcieli dla mnie dobrze. Nie chciałam chodzić do przedszkola, a babcia i dziadek chcieli bym integrowała się z rówieśnikami. Jednak znaleźli na to rozwiązanie, powiedzieli mi, że babcia też idzie do pracy. Oczywiście to nie była prawda, o czym dowiedziałam się dopiero, gdy poszłam do szkoły podstawowej.A jak jest dziś? Nie ma tygodnia bym nie odwiedziła babci i dziadka, pomimo że mam obowiązki na uczelni. Nie ma dnia bym nie zadzwoniła do nich i nie opowiedziała im jak minął mi dzień. Cały czas wspierają mnie w moich pasjach, pomagają finansowo na studiach i zawsze są przy mnie, gdy potrzebuję pomocy.
Zdarzają się między nami spory, wynikające z różnicy pokoleń i poglądów. Po każdej kłótni i tak zawsze na drugi dzień zjawiam się u nich, jak zwykle machinalnie otwieram szafkę w kuchni i znajduję w niej moją ulubioną czekoladę, którą kupuje mi dziadek. Nie chodzi mi tu o tą czekoladę, mnie cieszy to, że szybko wybaczają i zapominają o tym co było złe.
Potrafią mnie też bardzo zaskoczyć.Przykładem jest prezent, który dostałam na tegoroczne Święta Bożego Narodzenia. Kupili mi cyfrową lustrzankę, o której marzyłam od dłuższego czasu. Nie chodzi mi tu o aspekt materialny, ale oto że wspierają mnie w mojej pasji jaką jest fotografia i chcą bym robiła to co lubię. Mój dziadek też od wielu lat robi zdjęcia. Jakiś czas temu kupił sobie komputer, na którym obrabia zdjęcia. W sieci szuka także wielu cennych informacji dotyczących sztuki fotografii,. W lecie natomiast dziadkowie uwielbiają spędzać czas w swoim pięknym ogródku, o który dba dziadek.
Cały czas potrzebują pomocy. Babcia już 46 lat zmaga się z reumatyzmem i wymaga opieki. Ma wsparcie w dziadku, ale ja też im pomagam. Gdy mam wolną chwilę staram się być u nich, zajmuję się wtedy obowiązkami domowymi, robię zakupy, gotuję obiad, sprzątam. Ostatnio też biorę ze sobą aparat fotograficzny, a moja babcia mimo choroby i bólu pozuje mi do zdjęć. To moja najpiękniejsza i najcudowniejsza modelka. Nie potrafię zostawić ich samych. Niestety znam przypadki, gdzie wnuki przychodzą w odwiedziny do dziadków, gdy dostają emeryturę, albo chcą wyciągnąć od nich pieniądze, bo potrzebują na imprezę, czy na nowe buty. Uważam, że to karygodne.
Moi dziadkowie dają mi pieniądze na studia, ale też chcą bym sobie coś tez kupiła. Często nie przyjmuję tych pieniędzy, bo wiem, że mają inne wydatki np. na leki czy też chcą sobie kupić coś do domu. Ja potrafię obyć się bez nowej bluzki, czy sukienki, ważniejsze jest dla mnie ich zdrowie. Postanowiłam nawet, że studia magisterskie zrobię w trybie niestacjonarnym, bo chcę iść do pracy by pomóc im finansowo i zarobić na własne potrzeby. Oni nie chcą o tym słyszeć, chcą bym skończyła studia dzienne. Twierdzą, że radzą sobie, a ja jestem ich jedyną wnuczką i chcą bym miała w życiu jak najlepiej.
Jestem im ogromnie wdzięczna i dziękuję za to, że mnie wychowali mnie... Są dla mnie najwspanialszymi ludźmi na świecie i mam nadzieję, że niedługo znów zamieszkamy razem... Kocham ich z całego serca i nie opuszczę nigdy..