Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 10]

Początek wspomnieńByłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 9]Po chwili zaczęło do mnie docierać, że przyjemnie to się nie skończy... świece w klatkach schodowych zadziałały za dobrze, bardzo mocno aż za dobrze. Tego nie przewidzieliśmy, sprawdziliśmy efekt zapalenia świecy tylko na bezludziu, w otwartym terenie. A tu... łoj łoj, poczułem gęsią skórkę, dreszcze przeniknęły me kruchutkie ciało; i to wcale nie z powodu chłodu nocy...Spojrzałem na innych spiskowców naszego sprzysiężenia, stojących obok - też nie mieli zbyt tęgich min. I oni nie przewidzieli tak "wspaniałych" efektów. Tylko dlaczego dwóch chłopaków zrobiło to dzisiaj w nocy?! Ale to był problem na później. Niedługo trwało a nadjechały już na sygnale wozy strażackie. Z innych klatek schodowych, tych "niezaatakowanych" również wysypali się wszyscy mieszkańcy; można było zrobić przegląd wszelkiego rodzaju uniformów nocnych, tak męskich jak i damskich, o berbeciowych nie zapominając. Hałas, rwetes, wrzaski i płacz dzieciaków wyrwanych ze snu i jeszcze kaszlących... zrobiła się niesamowita kakofonia w świetle migających świateł samochodów pożarniczych. Dobrze że chociaż wyłączyli te wyjące syreny...
Jedyne małe szczęście w nieszczęściu to był już rozwiewający się dym, świece się wypaliły przed przyjazdem straży pożarnej. Jeszcze w pośpiechu strażacy rozwijali węże, jeszcze chcieli biec z pomocą... na szczęście była już niepotrzebna, nie musieli lać wody. Uff... teraz będzie potrzebne szczęście, duuużo szczęścia; ale dla nas. Oby nas nie opuściło... jutro. Czułem "pismo nosem", że tym razem troszeczkę przeholowaliśmy. Mały byłem, bo mały ale swój rozumek już miałem.
Ale to będzie jutro...
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 11]
Wszelkie prawa zastrzeżone. Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.