Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 12]

Początek wspomnieńByłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 11]"Mleko się już rozlało". Nie współczuliśmy nieborakom "po przeróbce", nawet im zazdrościliśmy. Oni już byli po... a mnie i innych ta operacja rodzicielskiej "czułości" dopiero czekała. Na razie zdecydowaliśmy, że "z powodów obiektywnych" odwołujemy dalszy ciąg akcji. Schowane jeszcze świece poczekają na inne ich wykorzystanie. Tutaj na podwórku już zadziałały aż za dobrze... A teraz mogliśmy tylko w nieszczególnych nastrojach oczekiwać powrotu z pracy naszych ojców.
I znów nie przewidzieliśmy, że nastąpi to tak szybko, dużo wcześniej niż normalnie...
Tak, tego nie przewidzieliśmy. Jeszcze nie było południa, a nasi ojcowie już wrócili do domów. Zaraz usłyszeliśmy ich głosy z otwartych okien... ton i siła wezwań do przyjścia "natychmiast do domu!" nie wróżyła nam nic dobrego. Wszystkiego mogliśmy się spodziewać, ale na pewno nie czułego przywitania. A przecież dopiero co wczoraj wróciliśmy po miesięcznej rozłące, powinni nas chyba ukochać jako czuli "oćce"...
Spojrzeliśmy po sobie, przekazaliśmy sobie "ostatnie pożegnanie" i z ciężkim sercem powoli udaliśmy się do naszych coraz bardziej zniecierpliwionych tatusiów. Kiedy usłyszeliśmy, że ich zew zaczął przybierać na sile i przekraczać znane nam dotychczas ich możliwości wokalne... to jednak przyśpieszyliśmy. Lepiej nie pogarszać i tak już niewyraźnej sytuacji. Co będzie to będzie. Z dumnie podniesionym czołem, z miną niewiniątka nieświadomego czekającej go "operacji" każdy z nas zniknął za drzwiami swojego mieszkania...
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 13]Wszelkie prawa zastrzeżone. Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.