Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 24]

Początek cykluByłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 23]- Ach to tak?! Umówiliście się całą klasą?! Ja was oduczę kłamstwa!
 Chwyciła z biurka pięćdziesięciocentymetrowy liniał; miał on wzdłuż krawędzi wstawiony cienki i twardy plastyk.
- Ustawić się pod tablicą w dwóch rzędach!
Ledwie stanęliśmy, zakomenderowała: - Lewe ręce do przodu!. Podeszła do pierwszego z niebożąt, zamach - cienki kant twardego plastyku wbił się gwałtownie w delikatną dziecięcą dłoń i... przenikliwe "auuu!" przecięło powietrze. Następne okrzyki bólu wybijały rytmicznie staccato "auu!, auuu!, auuu!... Auuu!" - jakby rozżarzony pręt gwałtownie zetknął się z moją "lewicą".
Przenikliwy ból momentalnie prześwidrował mi całe jestestwo. Następne okrzyki bólu dochodziły już jakby z oddali. "Booooli! Pieeecze! Ajajajaj!" Piękna czerwona pręga na mojej dłoni pulsowała mi gorącem i pieczeniem. Próbowałem lewicę utulić w bólu prawicą, rozmasowywałem... nic, nic nie pomaga! Ale booooli!Przez wrzaski obcego bólu i własnego cierpienia ledwie dosłyszałem: - Prawe dłonie do przodu!
- Co?! Jeszcze?! Jeszcze prawe?! Jezuuuu!!!Przez rytmiczny gwizd rozdzieranego liniałem powietrza ponownie przebijało się "auuu!, auuu!, auuu!!!" "Auuuu!!!" to ponownie rozżarzony pręt zetknął się tym razem z moją prawicą. "Ajajajaj! Uuuuuu! Jezuuu, za co?!!!" Wrzaski bólu następnych w kolejce nieszczęśników ledwo do mnie docierały; cały byłem wypełniony własnym osobistym bólem. "Ale boooli! Czy to już koniec?! Koniec egzekucji?" Trwożliwie, podobnie jak inni nieszczęśnicy, obserwowałem narzędzie tortur w ręce nauczycielki. Koniec czy nie? Mieliśmy jeszcze tyle delikatnych i czułych miejsc na swoim ciele, baaardzo czułych...
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 25]Wszelkie prawa zastrzeżone.Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.