Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 39]

Początek cyklu
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 38]
- Więc ja krzyczę - padnij! I sam skaczę za drzewo! A tu z góry sztukaaaasy... i takie przenikliwe łuuuuuu!!!! - tak gwizdały ich syreny, że wszystkich ogłuszały! No i te sztukasy nurkują prosto na nas i zrzucają bomby! Walą tymi bombami, one wybuchają... Buch! Buch!  I walą się na nas drzewa, i fontanny ogromne piachu, i kawałki cegieł aż tak – łuuuu - latają w powietrzu tak gęsto że aż ciemno się robi...
- O nie mogę... a skąd w środku puszczy znalazły się te cegły?! - zmusiłem się do rzucenia pytania ledwie powstrzymując migotanie przepony i przekrzykując ponowny wybuch huraganowego śmiechu, jaki opanował całą klasę łącznie ze mną. (Cegły?! Cegły w lesie?! :))) Dziadunio ładnie się zagalopował!).
- Cicho! Jak mówię, że były cegły to były! Spokój mówię! Ciiiiszaaaa!Tym razem uspokajanie trwało dłuższą chwilę. Mieliśmy przecież dopiero po piętnaście lat, jeszcze wiele było w nas z beztroskich dzieci... Na szczęście (dla Dzika, ale chyba i dla nas...na sze brzuchy mogły dłużej nie wytrzymać) zabrzmiał wreszcie dzwonek. Przeeerwa!I tak upłynęła nam pierwsza lekcja Przysposobienia Obronnego u Dzika. Kolejne dni upłynęły nam na rozważaniach co będzie się działo na następnych zajęciach...
Zainteresowanie kolejną lekcją narastało z każdym dniem. Po raz pierwszy chyba się zdarzyło, żebyśmy jako uczniowie czekali z takim zniecierpliwieniem na kolejny występ profesora Dzika. Co tym razem nam zaprezentuje? Już dowiedzieliśmy się od starszych klas że Dzik wśród nauczycieli to ewenement. :) Robiliśmy zakłady „co będzie". Jak się okazało, znów nas zaskoczył...
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 40]Wszelkie prawa zastrzeżone.Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe