Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 85]

Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 84] 
Skończyła się uczniowska nauka. Skończyły się długie letnie miesiące wakacyjnej laby. Zaczynała się proza już dorosłego życia.
Po szkole średniej pierwszą pracę podjąłem w znanej fabryce. Nosiła wtedy nazwę "Pomorska Odlewnia i Emaliernia". Produkowała żeliwne wanny i zlewozmywaki, zbiorniki do wody na wieś oraz różnego rodzaju pompy. Te ostatnie były wysyłane do kilkudziesięciu krajów świata.
Szczerze mówiąc, pracy nie szukałem ani nie wybierałem, tylko z góry już wiedziałem gdzie ją podejmę - kierownikiem Działu Zbytu w tej fabryce był mój trener klubowy siatkówki. Aby nie mieć problemów z ewentualnym zwalnianiem swoich zawodników na wyjazdowe mecze czy treningi, przyjął mnie i trzech kolegów na swoje etaty. Ja po elektryku, koledzy po mechaniku... a co tam. Wielkie mi halo. Byliśmy młodzi, zbytnio się nie zastanawialiśmy. Na początek zostaliśmy zwykłymi pracownikami fizycznymi - pakowaczami w Ekspedycji Pomp. Naszym miejscem pracy stały się dwie duże hale ekspedycji.
Pompy były różnych rozmiarów - od małych do ogromnych. Mniejsze przewoziliśmy na ręcznych, dwukołowych wózkach magazynowych, większe przenosiliśmy zawieszone na suwnicach. Wśród tych największych były też pompy głębinowe, które można było zatapiać w podziemnych wodach nawet do 100 metrów. W 80% wysyłane były do ówczesnego "Kraju Rad". Fabryka ciągle była ponaglana przez zwierzchnią władzę ze "Zjednoczenia w Radomiu" o szybką wysyłkę - Rosjanie wykorzystywali te pompy w kopalniach do odwadniania. Zepsutych w ogóle nie wyciągali do naprawy tylko woleli nową pompę zakupić. U nich ziemli mnoga, jedna dziura w ziemi mniej, jedna więcej... kakaja raznica. 
Byłem dzieckiem... byłem i starszym [cz. 86] 
Wszelkie prawa zastrzeżone.Podobieństwo do osób, miejsc i zdarzeń może być przypadkowe.