Czarna owca

Takie epitety usłyszałam wczoraj z ust bardzo religijnej matki. Żadne rzeczowe argumenty nie zmniejszyły jej wściekłości. Po usłyszeniu powodu jej oburzenia w pierwszym odruchu roześmiałam się.
Jej 26-letni syn, od 2 lat mieszka na stancji ze swoją dziewczyną i jakoś to nie raziło jej religijnych przekonań. Jeździła do nich, nocowała, zawoziła wałówkę i wszystko było cacy. W weekend młodzi oznajmili, że chcą zalegalizować swój związek, ale tylko w USC.
Rozpętało się piekło. Nagle koleżanka dojrzała w ich związku grzech śmiertelny! Oboje młodzi są dopiero po studiach, chcą wziąć kredyt i kupić sobie małe mieszkanko. Czas na zakup odpowiedni, bo ceny mieszkań lecą na łeb na szyję. Koleżanka, owszem też chce wziąć kredyt, ale na wyprawienie im wesela! Tłumaczyłam jej, że młodzi myślą racjonalniej i to wcale nie wyklucza, że kiedy będzie ich stać, wyprawią to weselisko. Groch o ścianę. Największą pretensje ma do swojego syna, który okazał się niewdzięczną czarną owcą w religijnej rodzinie. Bardzo lubię jej inteligentnego i kulturalnego syna, a także jego przemiłą partnerkę.
Jestem wierząca, moje dzieci brały śluby konkordatowe, ale dobrze wiem jaki to ogromny wydatek finansowy. Wesela były dość skromne, tylko cała oprawa to spore pieniądze. Gdyby jednak moje dzieci zdecydowały się na ślub tylko w USC nie robiłabym awantury. To ich życie i ich decyzja! Na spokojnie rozmawiałabym z nimi o innej formie zalegalizowania związku.
Teraz syn koleżanki ma pretensje do rozjuszonej matki, a ona do niego. I gdzie tu miejsce na rozsądne chrześcijańskie podejście do decyzji własnego dziecka? Na koniec okazało się, że następną czarną owcą jestem ja, bo próbowałam wytłumaczyć młodych.