Czy wiedzieliście, że Warszawa ma własną gwarę? Sprawdź zwroty, których wcześniej nie znałeś

Gwara warszawska swoimi korzeniami sięga jeszcze wieku XVIII, gdy na język polski nałożyły się zapożyczenia mowy mazowieckiej. Gdy w XIX wieku w częstym użyciu był również język niemiecki i rosyjski, moda na zmiękczanie głosek weszła w obieg na dobre. I tak od tej pory charakterystycznym dla warszawiaków stało się wymawianie sylab „kie”, „gie”, „kę”, „gę” zamiennie do pierwotnych, np. "kerownica" zamiast "kierownica" czy "bułkie" zamiast "bułkę".

Po powstaniu warszawskim, gdy z powierzchni ziemi zniknęła cała lewobrzeżna Warszawa, gwara przetrwała głównie na Pradze Południe i Pradze Północ. Wtedy to do obiegu weszły sformułowania określające poszczególne miejsca w mieście. Park Skaryszewski stał się Skaryszakiem, Rondo Wiatraczna to Wiatrak, a więzienie przy ul. Pawiej zapamiętano jako Pawiak.

Zobacz także: Nowojorski klezmer Frank London gościem festiwalu Warszawa Singera

Gwara znalazła swoje zastosowanie również w sztuce. Znani twórcy, m.in. Wojciech Młynarski czy Julian Tuwim, często sięgali po warszawskie zwroty w swoich lirykach, fraszkach czy piosenkach. Przykład znaleźć możemy w piosence Mieczysława Fogga „Bujaj się, Fela”: Koń na imię Fela ma i cały ich Targówek zna. Machając, więc, wołają więc, gdy jedzie dryńdą zięć.

Ciekawskich odsyłam do strony gwara-warszawska.waw.pl, gdzie znaleźć można specjalny słownik neologizmów warszawskich. Słowa takie jak absztyfikant, haltować, kluka, przestaną być dla was zagadką.

Codziennie najświeższe informacje z Warszawy na Twoją skrzynkę. Zapisz się do newslettera!