Dawno nie było o Hali Ludowej

   Pełna symbioza ciekawskich z aparatami, zbierającej się na schodach i murkach młodzieży oraz zbieraczy metali.
   Działalność tych ostatnich powoduje, że budynku jest coraz mniej. Za to coraz bardziej ,,rozjaśniony”. Już nie tylko brak drzwi i szklanych ścian. Ruszono też sufit. Wcześniej zniknął napis ,,Estrada”. Najpierw jedna litera, niedługo druga, teraz już nic nie zostało.
 
   Dla mnie Hala Ludowa to przede wszystkim kino ,,Włókniarz”. Niedawno czułam ból wręcz fizyczny gdy patrzyłam w miejsce skąd emitowano filmy. Okienka na dwa projektory, dla operatora. Gongi dla opieszałych z wejściem na widownię, gasło światło. Najpierw Polska Kronika Filmowa, po niej albo film krótkometrażowy albo od razu zaczynał się sen.
Sen się definitywnie skończył... Teraz w tym miejscu jest wielka wyrwa.