Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Dekomunizacja ulic w Warszawie. Swoje nazwy zmienią ulice w sześciu dzielnicach. Upamiętniony m.in. Grzegorz Przemyk i Stanisław Pyjas

Martyna Konieczek
Martyna Konieczek
Krystian Dobuszyński
Dekomunizacja ulic w Warszawie. Zapadły decyzje w sprawie zmiany nazw sześciu warszawskich ulic. W nazewnictwie i przestrzeni stolicy zostaną upamiętnieni: Grzegorz Przemyk, Stanisław Pyjas, Danuta Siedzikówna „Inka”, Zbigniew Romaszewski, Bohaterowie z Kopalni „Wujek” i Komitet Obrony Robotników. Szczegóły w artykule poniżej.

4 lipca 2019 r. miasto zdecydowało o zmianach nazw ulic w sześciu dzielnicach. Patronem dotychczasowej ul. Sylwestra Bartosika na Pradze-Południe został Grzegorz Przemyk, ul. Franciszka Bartoszka na Mokotowie - Stanisław Pyjas, ul. Małego Franka na Woli - Danuta Siedzikówna „Inka”, a ul. Teodora Duracza na Bielanach - Zbigniew Romaszewski. Ponadto ul. Wincentego Pstrowskiego w Wesołej nadano nazwę Bohaterów z Kopalni „Wujek”, a ul. 17 Stycznia we Włochach - Komitetu Obrony Robotników.

Zobaczcie też: Najpiękniejsze ulice w Warszawie. 14 miejsc, które musisz odwiedzić

Nowi patroni ulic - kim są?

Grzegorz Przemyk
12 maja 1983 r. został zatrzymany przez milicję na Placu Zamkowym w Warszawie, kiedy wraz z kolegami świętował zdaną maturę. Wraz z nim zatrzymano kolegę Cezarego Filozofa. Nie mieli przy sobie dokumentów. Przemyk został zabrany do pobliskiego komisariatu MO przy ul. Jezuickiej 1/3, gdzie został pobity przez 3 funkcjonariuszy. Po powrocie do domu zaczął odczuwać bardzo silne bóle w rejonie brzusznym. Karetka zabrała go do szpitala, gdzie zmarł po dwóch dniach od pobicia. 19 maja biskup Władysław Miziołek odprawił mszę za Grzegorza Przemyka w kościele pw. św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu. Ze względu na okoliczności śmierci Przemyka i osobę jego matki pogrzeb stał się manifestacją antykomunistyczną, pierwszą tak wielką od czasu wprowadzenia stanu wojennego.

Stanisław Pyjas
W latach 1975-1976 współtwórca i członek nieformalnej grupy studentów polonistyki, zwanej Anarchistami; po czerwcu 1976 współorganizator protestów przeciw represjom wobec robotników Radomia i Ursusa, zbierał pieniądze i podpisy pod Listem do Sejmu PRL ws. powołania komisji parlamentarnej do zbadania przypadków łamania praworządności; 1976-1977 współpracownik KOR. W kwietniu 1977 poddany prowokacji, 5 maja 1977 złożył skargę w tej sprawie w Prokuraturze Rejonowej Kraków-Podgórze. 7 maja 1977 rano znaleziono zwłoki Stanisława Pyjasa w bramie kamienicy przy ul Szewskiej w Krakowie. Jego śmierć wywołała masowe demonstracje studenckie, tzw. Czarne Juwenalia, zakończone 15 maja 1977 Czarnym Marszem, po którym pod Wawelem odczytano deklarację założycielską SKS. Dotychczasowe śledztwa z 1977 i 1991 w sprawie przyczyn śmierci S. Pyjasa umorzono; w 2008 rozpoczęto kolejne. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

Danuta Siedzikówna
Inka, wraz z siostrą dołączyły do AK. Danuta pełniła funkcję łączniczki pracując w nadleśnictwie w Narewce. W czerwcu 1945 została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa za kontakty z oddziałami AK. Wkrótce po aresztowaniu została odbita z rąk komunistów przez oddział 5. Brygady Wileńskiej dowodzonej przez mjr. Łupaszkę. Później była sanitariuszką w jednym ze szwadronów i przeniosła się na Pomorze, gdzie uczestniczyła w napadach na posterunki i patrole UB, milicji i KB W.

Aresztowana w Gdańsku 20 lipca 1946 roku, po zadenuncjowaniu przez koleżankę. Jej egzekucja przez rozstrzelanie odbyła się 28 sierpnia 1946, na sześć dni przed jej osiemnastymi urodzinami, Wyrok ten stał się symbolem brutalności komunistycznych sądów.

Zobaczcie też: Najdziwniejsze nazwy ulic w Warszawie. Sprawdzamy, skąd wzięły się ich nazwy

Tomcio Paluch to fikcyjna postać z kręgu europejskiego folkloru, zwłaszcza brytyjskiego. Pierwszy raz historia o Tomciu Paluchu została opublikowana w 1621 roku pod tytułem " The History of Tom Thumb". Nie większy niż kciuk dorosłego mężczyzny Tomcio stał się na tyle popularny, że zaczął pojawiać się w bajkach i legendach, a także dwukrotnie w baśniach braci Grimm. Nic więc dziwnego, że maluszek doczekał się swojej ulicy.

Najdziwniejsze nazwy ulic w Warszawie. Jacka i Agatki, Burle...

Zbigniew Romaszewski
1964-1983 zatrudniony w Instytucie Fizyki PAN. W 1967 współinicjator akcji zbierania podpisów pracowników naukowych w obronie Adama. Od 1976 współpracownik KOR, organizator zbiórek pieniędzy dla represjonowanych robotników Radomia i Ursusa; inicjator kierowanych do prokuratury skarg na pobicia i nieludzkie traktowanie uczestników protestu radomskiego Czerwca ’76. Od 1977 stały współpracownik niezależnego miesięcznika „Głos”. We wrześniu 1980 główny redaktor dokumentu - Raport Madrycki. O przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w Polsce. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom. W sierpniu 1980 aresztowany, zwolniony na mocy Porozumień Sierpniowych. Od września 1980 w „S”, szef Komisji Interwencji i Praworządności MKZ, następnie Regionu Mazowsze.

Od 13 grudnia 1981 w ukryciu; wiosną 1982 organizator pierwszego podziemnego Radia „S”; 8 maja 1982 współtwórca RKW Mazowsze; współpracownik MRKS, 29 sierpnia 1982 aresztowany, 17 marca 1983 skazany w procesie Radia „S” na 4,5 roku więzienia, osadzony w AŚ Warszawa-Mokotów, w trakcie odbywania wyroku sądzony w procesie KSS KOR, w lipcu 1984 zwolniony na mocy amnestii. Po wyjściu zatrudniony w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie jako redaktor „Acta Physica Polonica ". Od 1988 członek KKW i KO przy Przewodniczącym ,,8’' Lechu Wałęsie, w 1991 w Prezydium Komitetu. 1989-2011 senator RP, 2007-2011 wicemarszałek Senatu, Od 2011 członek Trybunału Stanu. W 1990 współorganizator II Międzynarodowej Konferencja Praw Człowieka w Leningradzie (ZSRS), w 1998 III Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Warszawie. W 1992 przez 2 tyg. przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji.

Bohaterowie z Kopalni „Wujek”
Dziewięć ofiar śmiertelnych i kilkudziesięciu rannych - to krwawy bilans pacyfikacji strajkującej załogi kopalni „ Wujek” w Katowicach, przeprowadzonej przez ZOMO i wojsko 16 grudnia 1981 roku, po wprowadzeniu przez ekipę gen. Wojciecha Jaruzelskiego stanu wojennego.

Lista zabitych górników z KWK „ Wujek”:

  • Józef Czekalski (48 lat)
  • Krzysztof Giza (24 lata)
  • Joachim Gnida (28 lat)
  • Ryszard Gzik (35 lat)
  • Bogusław Kopczak (28 lat)
  • Andrzej Pełka (19 lat)
  • Jan Stawisiński (21 lat)
  • Zbigniew Wilk (30 lat)
  • Zenon Zając (22 lata)

Komitet Obrony Robotników
Jawnie działający, przez władze PRL uznawany za nielegalny, komitet organizujący pomoc dla ofiar represji po wydarzeniach w czerwcu 1976 w Ursusie i Radomiu.

POLECAMY TEŻ:


emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na warszawa.naszemiasto.pl Nasze Miasto