Dlaczego jestem cieniem człowieka...

Tetrus
"Tetraplegia - to paraliż czterokończynowy. Powstaje na skutek uszkodzenia rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa tetra czyli cztero i - plegia w złożeniach: paraliż określonego rodzaju od gr. plege - cios, rana. Rokowania co do poprawy neurologicznej są praktycznie zerowe. Jak do tej pory, poza eksperymentami na zwierzętach, które dały pozytywne wyniki, nie ma możliwości odtworzenia połączeń nerwowych w tymże odcinku. Rehabilitacja polega jedynie na wykonywaniu ćwiczeń biernych, czyli z obecnością rehabilitanta, które polegają na rozruszaniu zarówno kończyn górnych jak i dolnych. Jedynym ćwiczeniem możliwym do wykonania samodzielnego jest ćwiczenie oddechowe, które usprawnia układ oddechowy, zwiększa wydolność płuc, co pozwala na łatwiejsze oddychanie. Dodatkowym atutem może być zmniejszenie ryzyka infekcji dróg oddechowych, jak na przykład zapalenie płuc."
Co innego przeczytać suche definicje, co innego minąć na ulicy sparaliżowanego człowieka na wózku, a co innego zobaczyć i posłuchać młodego chłopca dotkniętego tym kalectwem. Kasia Kuklińska zadbała o każdy detal tego szczególnego spotkania. Pierwsze wzruszenie przeżyłam słuchając wierszy Zenona Faszyńskiego, też tetrusa.
"Nowenna o wyzdrowienie" w wykonaniu Natalii, to coś dla ludzi o mocnych nerwach, ja okazałam się kłębkiem drgających niteczek.
Mówią, że jesteś sprawiedliwy - śmiechu warte...Dlaczego jestem cieniem człowieka?Czym zasłużyłem na taki los?Dlaczego fizycznie jestem mniej niż zero?Przecież nie jestem taki zły.Są gorsi, a cieszą się życiem, tryskają zdrowiem.Powiedz mi, o Sprawiedliwy:Dlaczego to ja jestem kaleką,A nie ten spod budki z piwem?Czy Ty to słyszysz?Czy Ty w ogóle jesteś?
Wiersze Zenona przeplatane tematycznymi filmami i ...na wózku wjechał młody 19-latek - Krzysiek Blusiewicz .Uczeń Technikum Ekonomicznego, tegoroczny maturzysta. Krzysiek jako 16 letni chłopiec został Tetrusem w wypadku samochodowym. Zaiskrzyło jak sto diabłów!!! Krzysiek, zapalony fanatyk rugby (gra nadal na wózku), ze swadą, z uśmiechem i niesamowitym optymizmem odpowiadał (i opowiadał) na pytania Kasi. Mówił o swoich załamaniach, rehabilitacji, o naszej nędznej służbie zdrowia, o swoich marzeniach i o uporze w dążeniu do celu.
Twarda sztuka!
Pięknie mówił o swoim przyjacielu, o kolegach. Przykro zrobiło się, gdy Krzysiek mówił o chęci wyjazdu z Łomży, jako miasta bardzo nieprzyjaznego dla ludzi na wózkach. Wie, że musi wiązać swoją przyszłość z naszym miastem, bo tu ma koło siebie ludzi, którzy mu pomagają w codziennej egzystencji. Tyle ognia było w jego zwierzeniach, że publiczność chłonęła każde jego słowo.
Bardzo żałowałam, że wśród publiczności nie było młodzieży, która w większości ma problemy typu: nie mam nowej kiecki, jestem za gruba o 2 kg, nie mam na browara i że znowu stary nie chce mi dać na dyskotekę ...itd. Żałowałam też, że Krzysiek nie mówi tego na jakimś dużym mityngu. Jest idealny jako rzecznik młodych i to nie tylko tych na wózkach! Żałowałam też, że na takich spotkaniach nie ma lokalnej telewizji i dziennikarzy. Zakończenie spotkania "Tolerancją" Sojki to było ponad moją wytrzymałość psychiczną. Rozpłakałam się...~~~~~~~ MM Łomża na Facebooku