Dom Władysława Reymonta pod Warszawą. To w tej willi noblista pisał słynnych "Chłopów"

Otwock to jedna z tych miejscowości położonych na Mazowszu, które cieszą się sporym uznaniem wśród mieszkańców stolicy. Warszawianki i warszawiacy chętnie wybierają się tam nie tylko w weekendy, ale i w dni powszednie, po zakończeniu pracy. Wszystko za sprawą pięknych terenów, pośród których można odpocząć od miejskiego zgiełku. Oprócz wspomnianej natury, turystów przyciągają tamtejsze świdermajery - drewniane wille powstałe na przełomie XIX i XX wieku.

Budowle oprócz swojej niebanalnej architektury cechują arcyciekawe historie. Wiele z nich, zamieszkiwanych było niegdyś przez znanych, zasłużonych Polaków. Nie inaczej było w przypadku willi "Lala", zlokalizowanej dziś przy ulicy Reymonta 29.

Władysław Stanisław Reymont - jeden z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski, znany był nie tylko ze swojego lekkiego pióra i wszechstronnych talentów, ale również z zamiłowania do częstych zmian miejsc zamieszkania. Wybitny pisarz podróżował w tym celu zarówno po kraju, jak i Europie. Nie wszyscy wiedzą, że jednym z adresów, które legendarny twórca uwielbiał, była ulica Graniczno - Wiązowska we wspomnianym Otwocku.

Reymont najprawdopodobniej nigdy nie zamieszkałby w tym przepięknym domu, gdyby nie jego ukochana. Mowa o Aurelii Szabłowskiej z domu Schatzschnejder, z którą 15 lipca 1902 roku w Kościele Karmelitów Nawiedzenia NMP na Piasku w Krakowie pisarz wziął ślub.

Cztery lata później willę "Lalę" zakupił teść noblisty Jakub Schatzschnejder, dzięki czemu pisarz mógł tam przebywać i szukać natchnienia do kolejnych powieści i wierszy. Reymont robił to bezustannie, tworząc tam w latach 1908-1918.

W ciągu dziesięciu lat, jeden z najwybitniejszych pisarzy w dziejach polskiej literatury stworzył w Otwocku wiele utworów i dzieł. Do tych najważniejszych bezapelacyjnie należy zaliczyć czwarty tom "Chłopów" pod tytułem "Lato". Przypomnijmy, że właśnie za tę powieść, w 1924 roku Reymontowi przyznano nagrodę Nobla. Niestety, ze względu na swój stan zdrowia, twórca nie mógł odebrać jej osobiście.

Po śmierci Reymonta, ulica Graniczno - Wiązowska zmieniła nazwę na upamiętniającą pisarza. Willa kilka razy zmieniała później właścicieli. W 1944 roku mieściło się w niej, jak i w dwóch sąsiednich budynkach, biuro radzieckiego dowódcy wojskowego, marszałka Żukowa. W 2001 roku na ścianie drewnianego domku umieszczono pamiątkową tablicę.

Na posesji oprócz willi zamieszkiwanej niegdyś przez Reymonta, mieściły się jeszcze dwa wspomniane świdermajery. Najstarszy z nich wybudowany został w 1893 roku i należał do rodziny Jerominów.

Twórcą stylu, w jakim został wybudowany m.in. dom, w którym mieszkał i tworzył Władysław Reymont był Michał Elwiro Andriolli, polski rysownik, ilustrator i malarz. Artysta w 1880 roku osiedlił się w folwarku Anielin (ok. 200 hektarów na terenie dzisiejszego Otwocka i Józefowa), zakupionym od Zygmunta Kurtza, byłego właściciela majątku Otwock Wielki. W swojej posiadłości nad rzeką Świder, wybudował według własnych projektów kilkanaście charakterystycznych domów na wynajem, zwanych później świdermajerami. Nazwa ta została wymyślona przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.

Budynki te charakteryzują się elementami tradycyjnego budownictwa mazowieckiego. Posiadają lekkie konstrukcje i bogato zdobione pawilony. Domy inspirowane były m.in. architekturą szwajcarską, która została wzbogacona o werandy i przedsionki.

Przed wojną świdermajerów znajdujących się w Otwocku i jego okolicach były setki. Obecnie szacuje się, że budowli zostało około 200.