Gdzie ta tradycja?!

W sali na parterze młodzi wykonawcy śpiewali piosenki świąteczne. Niektóre już bardzo unowocześnione, czego nie lubię. Na I piętrze było ustawionych wiele stoisk z rękodziełami naszych artystów - amatorów. Moim młodszym towarzyszom podobało się prawie wszystko :) Mnie mniej. Chciałam kupić ręcznie robione kartki świąteczne, tylko mój gust był jakiś inny od gustu artystów.
W targach na plus wyróżniało się jedno stoisko - Warsztatów Terapii Zajęciowej w Marianowie. Naprawdę pięknie wykonane prace. Zauważyłam, że jedna z naszych MM-kowiczek kupowała prześliczne aniołki z masy solnej. Też się skusiłam.
Reszta za dużo nadęta na pseudo folklor. Może i piękna, ale mnie przed oczami stały dawne ozdoby choinkowe. Pamiętam jak z kupowanej na ulicy Długiej kolorowej krepiny robiłam z babcią długie łańcuchy. Później mama kupowała kolorowy papier w rolkach i łańcuchy były jeszcze barwniejsze. Na Długiej, w sklepiku, kupowano jeszcze śliczne główki aniołków i z krepiny robiliśmy im kolorowe sukienki.
Babcia nie kupowała gotowych skrzydełek, a robiła je z piórek gęsi, które przywoziła z Kalinowa. Często wspominam te wspólne wieczory przy stole w kuchni i śmiech radości, kiedy udało się zrobić ładną ozdobę choinkową.
Choinka zawsze była ozdabiana też malutkimi, czerwonymi jabłuszkami i orzechami włoskimi, które dziadziuś malował na złoto i srebrno. Nie wiem do dzisiaj, jak udawało mu się zrobić zawieszki w twardej skorupce… Babcia już w listopadzie piekła pierniczki o różnych kształtach i też zawieszano je na choince. Choinka MUSIAŁA być żywa !
Kolędy pod choinką śpiewali wszyscy, nikt nie włączał płyt czy słuchał kolęd z telewizora. Prezenty były skromne. Największą radość nam dzieciom sprawiały mandarynki i kolorowe kredki albo plastelina.
Popatrzyłam dziś na stoiska i łza się w oku zakręciła. Jedynie koszmarki aniołki przypominały o tamtych pięknych, przez nas wykonanych, ozdobach.