Grzegorz Wagner: - Zawsze będę porównywany do ojca

Dagmara Wlazły: *Gratuluję 3. miejsca. Jest Pan zadowolony z otrzymanego wyróżnienia?Grzegorz Wagner: - Dziękuję. Tak jak powiedziałem odbierając nagrodę, to miejsce, nie należy się mnie, tylko całemu zespołowi. Od niedawna pracuję w Kielcach. Starałem się podnieść poziom drużyny już dobrze ukształtowanej.* Co do poziomu reprezentowanego przez Farta - 6. miejsce w lidze satysfakcjonuje Pana?- Zawsze może być lepiej, gdybym był zadowolony i spełniony, chyba strzeliłbym sobie w kolano (śmiech). Nie wolno osiadać na laurach, moim celem było co najmniej zachowanie tego miejsca, czyli plan minimum został spełniony. Do końca jednak nie jestem zadowolony z tego wyniku, uważam, że mogło być o wiele lepiej, ale końcówka sezonu była jaka była i nie zmieni się tego w tym momencie.* Jakie plany na przyszły sezon?-Chciałbym przesunąć się co najmniej o dwie pozycje do góry, wiem, że zespół na to stać. Ja również dołożę wszelkich starań, aby osiągnąć ten cel.* Ciężko pracuję się będąc ciągłe porównywanym do ojca?-Zawszę będę porównywany, tak już, niestety, jest. Może powinienem pomyśleć o zmianie nazwiska, ale wcześniej. Jak byłem młody, bardzo się tym przejmowałem, teraz już mnie to nie obchodzi. Pracuję na swoje konto, nie na konto mojego ojca. Nie przejmuje się już tym, co inni mówią na ten temat.* Pana synowie także są związani z siatkówką.-Tak, jeden z synów jest u mnie statystykiem, drugi gra w Treflu Gdańsk, ma dopiero dziewiętnaście lat, ale moim zdaniem nieźle mu idzie, czas pokaże co z tego będzie. Nie chce narzekać i bronić tego jak się pracuję w Polsce, ale na szczęście synowie nie odczuwają presji nazwiska.* W takim razie jak się pracuję w Kielcach?-Kielce to bardzo fajne miasto. Ma super bazę sportową, pomaga w rozwoju różnych dyscyplin. Inne miasta mogą się uczyć i naśladować. Bielsko - Biała, moje rodzinne miasto, też zaczyna powoli się rozrastać, niedługo powstanie tam stadion, są dwie drużyny, które grają w ligach. Te dwa miasta mają parę wspólnych cech.* Dziękuję bardzo za rozmowę. Dagmara Wlazły