Harcerstwo. Blisko siebie, blisko człowieka...

Kto raz był harcerzem, ten do końca życia nim będzie. Harcerstwo polskie przechodziło różne koleje losu. Inne było za czasów mojej mamy, inne moje i zupełnie inne obecnie. Róznice dotyczą tylko przyziemnych spraw, bo główna idea jest niezmiennie ta sama : harcerstwo łączy ludzi różnych klas społecznych, pokoleń, przekonań, narodowości i wyznań. Robert Baden-Powell, twórca skautingu powiedział : "Sta­raj­cie się zos­ta­wić ten świat choć trochę lep­szym, niż go zastaliście ". I to jest główne motto harcerzy. Także moje i mojej mamy.
22 lutego w Dzien Myśli Braterskiej w naszym domu jest gwarno i wesoło ( nie tylko wtedy ) . Zresztą zgodnie z powiedzeniem Baden-Powella :Śmiej­cie się ile tyl­ko możecie, to dob­rze robi. Młodzi harcerze z łomżyńskiej drużyny na czele z dh.Kasią Górską skutecznie mamie i mnie odejmują lat :) Mama wtedy stwierdza, że Baden-Powell miał całkowitą rację twierdząc :Dopóki nie jes­teś mar­twy nie mów, żeś nieboszczyk. 22 luty to dzień przyjażni, która kultywowana jest przez 365 dni w roku. Między weteranami harcerstwa, a obecnymi harcerzami nie widać okrzyczanej walki pokoleń. Chętnie nagrałabym całość spotkania i innych spotkań także, kiedy starsi i młodsi przerzucają się wspomnieniami, jedni drugim zadają setki pytań, kiedy wybuchy śmiechu denerwują nasze koty i kiedy wspólnie przy gitarze śpiewamy piosenki. Zamiast ogniska na środku pokoju płonie duża świeczka, a zapach lasu imituje rozpryskany olejek sosnowy.Już widzę ironiczne uśmieszki niektórych i słyszę" bawią się w harcerzyków ". Nie będę takim tłumaczyć, że " koń jest koniem" i tak nie zrozumieją.Nie zrozumieją, dlaczego weterani ZHP organizują sobie ogniska w parku Drozdowskim, dlaczego jeżdżą nadal na obozy i spływy kajakowe i dlaczego " ciągle im się chce". Nie zrozumieją też dlaczego tylu młodych łomżyniaków działa w harcerstwie. I dlaczego dla wszystkich, niezależnie od wieku dewiza skauta "Być dob­rym to jest coś, ale postępo­wać dob­rze to znacznie więcej", nie jest tylko pustymi slowami.Widzę zdumione miny przechodniów, kiedy biegnąca do szkoły mała dziewczynka woła z uśmiechem : Czuwaj druhno!, a ja jej tak samo odkrzykuję.Między nią, a mną w takiej chwili istnieje tylko bliska więź.W sobotnie popołudnie 23 lutego mieliśmy się spotkać tylko na godzinę, a spotkanie trwało dwa razy tyle." I tak się trudno rozstać".. .
Kasiu, Justynko, Asiu, Oliwio,Natalio, Adamie i Bartku, następną zbiórkę zrobimy u nas w ogródku i wtedy zaprosimy na nią sąsiadów, żeby i oni odmłodzili się bez botoxu :). Pozwolimy wtedy mojej mamie, nawet na ucięcie sobie krótkiej drzemki przy gitarze Adama.
Powspominamy znowu o naszych własnoręcznie robionych szałasach i waszych namiotach, o naszej zupie grzybowej gotowanej w kociołku nad ogniskiem i waszym cateringu, o naszych akcjach Niewidzialnej Ręki i o waszych akcjach sprzątania świata. I nie będziemy mówić do siebie-pan, pani tylko "a druhna pamięta " ?Bo- "Nie bierz życia zbyt se­rio - ale czyń zaw­sze naj­lep­szy użytek z te­go, co posiadasz". Czuwaj!