Hotel Sobieski w remoncie. Zostanie przemalowany? Jest oświadczenie Mazowieckiego Konserwatora Zabytków

Hotel Sobieski może już niebawem zmienić barwy. O tym fakcie stowarzyszenie "Ochocianie" informowało już w 2020 roku, nazywając go przy tej okazji najbrzydszym budynkiem Ochoty. Z początkiem marca br. roku ruszyły pierwsze prace, pojawiły się rusztowania. Choć na razie mogłoby się wydawać, że funkcjonowała "zmowa milczenia" w kontekście koloru elewacji i gdy nasza redakcja próbowała się czegoś dowiedzieć na ten temat, usłyszeliśmy jedynie, że dyrekcja hotelu nie komentuje na razie sprawy, to samo rozstawienie metalowej konstrukcji sugerowało zbliżające się malowanie.

Stołeczny konserwator zabytków Michał Krasucki apelował przy okazji, że przemalowanie "Sobieskiego" sprawi, że budynek "będzie niczym", stanie się jedynie "kolejnym z setek polskich narożników przy placach". Złożył on także wniosek o wpisanie hotelu do rejestru zabytków.

Przypomnijmy, że wszczęcie procedury wpisu spowodowałoby – do czasu jej zakończenia – wprowadzenie tzw. ochrony tymczasowej, a więc anulowanie wydanych pozwoleń na prace budowlane i wstrzymanie jakichkolwiek prac, które właśnie rozpoczynają się.

W czwartek 2 marca do sprawy odniósł się Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków, prof. Jakub Lewicki.

- Powtórzyła się sytuacja sprzed sześciu lat, kiedy Biuro SKZ złożyło wniosek o wpis do rejestru zabytków budynku Rotundy PKO w momencie, kiedy wydano wszystkie pozwolenia i ruszyły prace budowlane. Wówczas uznano, że wniosek ten jest zbyt późno złożony, a wobec rozpoczętych prac rozbiórkowych i groźby roszczeń odszkodowawczych niemożliwy jest wpisu do rejestru – wskazał prof. Lewicki.

Hotel Sobieski powstał według projektu Wolfganga Triessinga i Macieja Nowickiego z 1990 i został oddany do użytku w 1992 roku. Od początku budził skrajne emocje - od zachwytów niespotykaną wcześniej w Warszawie architekturą czasów przełomu, po uznanie za symbol kiczu i tandety. Najbardziej charakterystyczną jego częścią były kolorowe elewacje i przeszklona kopuła na narożniku. Wprowadzone zostały także liczne uproszczenia w architekturze, takie jak brak balkonów czy zastosowanie tanich materiałów wykończeniowych.

- Wobec rozpoczęcia prac budowlanych wniosek Stołecznego Konserwatora Zabytków wydaje się zbyt późno złożony. Wobec groźby roszczeń odszkodowawczych jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest ochrona architektury budynku przez dokumentację - wykonanie zdjęć i publikacje – wyjaśniał mazowiecki konserwator zabytków. – Należy zwrócić uwagę, że architektura lat 90 nie doczekała się jeszcze jednoznacznych ocen. Najbardziej wartościową częścią budynku są jego kolorowe elewacje. One są symbolem architektury czasów przełomu, a bez nich, jak i wobec dalszych przekształceń gmachu i zmiany geometrii dachu, architektura hotelu będzie odbierana jako jeszcze bardziej bezstylowa, tandetna i pozbawiona znaczenia.

Profesor Lewicki podkreślił, że przykład ten pokazuje, jak nieskuteczna jest ochrona architektury XX wieku, szczególnie tzw. Listy Dóbr Kultury Współczesnej, które są przekształcane i tracą swoje wartości.

MWKZ zadeklarował, że będzie prowadził rozmowy w tej sprawie z przedstawicielami inwestora będącego właścicielem hotelu.