Jak już się starzeć, to z młodym uśmiechem!

To chyba jest to! – pomyśli niejeden z nas. Taka wizja na przyszłość, czemu nie? Nie widzę żadnych przeciwwskazań, wręcz przeciwnie. Jest to doskonały przepis na cudowne życie. Korzystać z chwili, cieszyć się tym, co się ma i cały czas iść do przodu. Przemieszczać się, nie zważając na blokady, barykady, szlabany. Od jakiegoś czasu na MM pojawiają się pytania o przyszłość. Jak będzie wyglądała Zielona Góra, świat, otaczająca nas rzeczywistość? A jak będziemy wyglądać my?
Hmm... Chwila zastanowienia i jest. Czy macie już ten obraz przed oczami? Czy widzicie siebie za kilkanaście lat?
Popływajmy troszkę w swoich krainach wyobraźni. Nie bójmy się spojrzeć na siebie w różowych okularach. Kiedyś myślałam sobie: kurcze, jak będę starsza, zasiądę w bujanym fotelu, na kolanach posadzę mruczka Bonifacego i porobię na drutach. Tak. Ciężko się do tego przyznać, ale tak było. Na pocieszenie siebie powiem, że nie tylko ja miałam takie wyobrażenie. Na szczęście wszystko ulega zmianom. Obrazy, które namalowałam w głowie, ulegają deformacji. Zimne barwy zamieniają się w ciepłe. Pędzel coraz szybciej pracuje i tworzy coś, co budzi we mnie pozytywną energię. Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że można spotkać ludzi, którzy są cudownymi przykładami na to, jak można starzeć się z wiecznie młodym uśmiechem. Mowa tu o osobach starszych, które nie poddają się upływowi czasu, nie osiadają, nie opadają z sił. Wręcz przeciwnie. Mają w sobie tyle energii i pozytywnej mocy, której niektórzy przedstawiciele młodszego pokolenia, mogliby pozazdrościć.
Bawię się na koncercie, bujam się w rytm muzyki, tupię z nóżki na nóżkę, obracam się i...???
To samo czyni starszy mężczyzna w koszulce "peace and love".
Kibicuję koleżance, która bierze udział w maratonie. Podchodzę z nią na linie startu i...???
Większość uczestników to osoby, które mają więcej lat, niż my. Przebiegają całą trasę w myśl zasady, "wytrwale do celu".
Idę na spacer do lasu i...???
Mijają mnie dojrzałe kobiety, w sportowych ciuchach, z kijkami w rękach i uśmiechem na twarzy.
To właśnie dzięki takim osobom można nie bać się przyszłości. Dojrzały wiek nie oznacza końca świata. Może stać się on początkiem czegoś całkowicie nowego. Czegoś, co nie śniło nam się za młodych lat.
Jak wyglądam za kilkanaście lat? Jak szczęśliwa osoba, która ma cały czas zajęcie, podróżuje, bawi się, tańczy, śpiewa, skacze. Młoda duchem, otwarta na świat i otoczenie. Nie ukrywająca swojej daty urodzenia i zmarszczek. W różowych okularach, stąpająca przez ścieżki swojego cudownego życia...
A wy?