Jak kupować gramofon i winyle? [WYWIAD]

Jak jest z brzemieniem i pielęgnacją winyli? Kiedy wiemy, że ta płyta to „skarb”?

Jak jest z brzemieniem i pielęgnacją winyli? Kiedy wiemy, że ta płyta to „skarb”? To temat rzeka. Chyba nie ma lepszej opcji oceny dźwięku muzyki płynącej z płyt, niż ta „na słuch”. Zauważyłem, że ludziom podoba się przede wszystkim w dźwięku z winyli, jego soczystość, wyrazistość, naturalność – czyli to, że nośnik ten oddaje bardzo wiernie szczegóły, które słyszymy na sali koncertowej. W zakres pielęgnacji wchodzi przede wszystkim dobre obchodzenie się z płytą i okładką. Dotykamy jedynie labla (czyli naklejki znajdującej się w środku) oraz brzegów płyty, a nigdy rowków, na których zapisany jest dźwięk. Przechowujemy w suchym miejscu, ale z daleka od źródeł ciepła (w tym słońca). Płyta powinna być przechowywana w okładce (gdzie jej miejsce), wraz z wewnętrzną kopertą. Jeśli kupimy płytę „po przejściach”, np. brudną, trzeba ją domyć, aby uzyskać optymalne brzmienie. Maszynki do mycia to osobny temat, ale usunięcie kurzu i zacieków, przy pomocy chusteczki higienicznej i wody (np. utlenionej), nie zaszkodzi. A co do skarbu i tego co jest dla kogo dużo warte, to następny temat bez końca. Są takie przypadki, że wymęczona, porysowana płyta Ewy Demarczyk (obiektywnie mało warta), jest nam bliższa niż czteropłytowy (wypasiony) box Metallicy (mimo że na 180 g. winylach, zremasterowany). Bo np. na obwolucie płyty Ewy Demarczyk mamy odręczną dedykację od swojej pierwszej miłości i jest to bezcenna pamiątka. Jak to mówią „Tam skarb twój, gdzie serce twoje”. Czytaj też: Miejsca z duszą w Warszawie. Sklepy z winylami i giełdy płytowe