Jak zmieniły się nazwy ulic w Warszawie? W PRL-u główne arterie mały swoich niejednoznacznych „patronów”

Rewolucja 89

Najpierw nogi, potem tułów, a na końcu głowa. Tak 16 listopada 1989 roku runął pomnik znienawidzonego Feliksa Dzierżyńskiego. Dla wielu zebranych był to symbol upadku komunizmu. Co ważne, tego samego dnia zmieniono nazwę całego miejsca z placu Feliksa Dzierżyńskiego na plac Bankowy. Od tego momentu powołany jesienią 1989 roku Zespół Nazewnictwa Miejskiego pracował już pełną parą. Jeszcze do końca roku swoich patronów dwie kolejne ulice:

• aleja Bolesława Bieruta – komunistycznego prezydenta PRL, nazywanego „polskim Stalinem” na Gocławiu – zamieniono na ulicę Emila Fieldorfa „Nila” - zastępcy Komendanta Głównego AK
• Juliana Marchlewskiego – działacza komunistycznego, który w 1920 roku walczył po stronie bolszewików i miał wejść do władz (gdyby Rosja wygrała wojnę) – zamieniono na aleję Jana Pawła II, urzędującego jeszcze wtedy papieża, co było i jest do tej pory ewenementem w Warszawie, gdyż istnieje zwyczaj, by nie nadawać nazw ulic żyjącym osobom.