Jak zmieniły się nazwy ulic w Warszawie? W PRL-u główne arterie mały swoich niejednoznacznych „patronów”

Symbolem zmian 1989 roku w Warszawie, było obalenie pomnika Feliksa Dzierżyńskiego. Posąg brutalnego szefa radzieckiej służby bezpieczeństwa, zwanego Krwawym Feliksem – zresztą pochodzenia polskiego – stał się obrazem braku suwerenności PRL. Postument był niemal jej „równolatkiem”.

Odsłonięto go 21 lipca 1951, rok przed uchwaleniem konstytucji lipcowej (22 lipca 1952) zmieniającej nazwę państwa na Polską Rzeczpospolitą Ludową. Runął 17 listopada 1989, a wraz z nim cały komunistyczny system. Tłum wiwatował. Ktoś znienawidzonemu Dzierżyńskiemu urwał nawet kawałek nosa.

Co ważne, wraz z systemem zmieniło się także nazewnictwo. Nikt już nie chciał wychwalać Dzierżyńskiego, który po rewolucji w Rosji krwawo rozprawiał się z „wrogami ludu”, czy polskiego niemal-dyktatora Bolesława Bieruta. Zmieniono (prawie) wszystkie kontrowersyjne nazwy ulic czy placów. Młodsze pokolenie może się zdziwić, że do dzisiejszego „Mordoru” nie dojeżdżalibyśmy ul. Wołoską, a do Arkadii wcale nie al. Jana Pawła II. Tym zmian było znacznie więcej

[g][/g]