Jeden lekarz każe amputować nogę, drugi leczyć

Gdy Anna Szemerluk z ul. Chóralnej, od trzydziestu lat cierpiąca na owrzodzenie żylakowe, pojechała z ropiejącą nogą do chirurga, szukając pomocy, lekarz w szpitalu im. Kopernika kazał nogę natychmiast amputować.

Przerażona tą wizją kobieta zwróciła się o konsultację do chirurga w szpitalu im. Pirogowa. Tam usłyszała, że nogi nie trzeba ucinać, wystarczy w domu zmieniać opatrunki. Teraz nie ma pojęcia, co dalej robić.

Dr Marek Kotala, chirurg ze szpitala im. Pirogowa, jest pewien, że postąpił słusznie.

- W dzisiejszych czasach decyzję o amputacji nogi przy owrzodzeniu żylakowym podejmuje się tylko sporadycznie, w skrajnych przypadkach, nie rokujących nadziei na wyleczenie. Zwykle - gdy rana jest zainfekowana, zaniedbana i nieleczona. Nowoczesna medycyna dysponuje specjalnymi opatrunkami, wystarczy więc raz w tygodniu wizyta w poradni chirurgicznej.

Pani Anna cierpi na to schorzenie od 30 lat. Lewa noga zdołała się już wygoić, prawa, mimo trzech przeszczepów skóry, wciąż wygląda tragicznie. W czasie upałów jej stan znacznie się pogorszył. Zaczęła się sączyć ropa, a ból uśmierzały tylko najsilniejsze leki. Ze skierowaniem od lekarza pierwszego kontaktu, korzystając z karetki pogotowia (kobieta od roku nie porusza się samodzielnie), trafiła więc do chirurga, gdzie miała nadzieję uzyskać pomoc.

- Operacja amputacji nogi nie należy do przyjemnych ani łatwych, dlatego nie sądzę, żeby lekarz podjął taką decyzję bez odpowiednich wskazań medycznych - tłumaczy decyzję chirurga ze szpitala im. Kopernika (przebywa na urlopie) Adrianna Sikora, rzecznik placówki. - Lekarz zawsze podejmuje takie decyzje zgodnie ze swoją wiedzą i doświadczeniem. My nie jesteśmy w stanie rozstrzygnąć sporu, który z medyków miał rację.