Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Jerzyk doprowadzał publiczność do ekstazy

Wiktor Lubicz
Krowicki (Golden Tirol) szuka Dżazzil, za nim Nick of Memory
Krowicki (Golden Tirol) szuka Dżazzil, za nim Nick of Memory Marcin Obara/POLSKA
Najważniejsza jest tym razem najsmutniejsza wiadomość: Jerzy Jednaszewski nie żyje. Najlepszy w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych polski dżokej zmarł wczoraj w Warszawie w wieku 79 lat.

Nazywany Jerzykiem był najpopularniejszą postacią polskiego turfu w czasach, kiedy na warszawskie wyścigi przychodziły tłumy, przez kasy państwowego totalizatora przelewały się olbrzymie pieniądze, a bukmacherów przyjmujących na boku zakłady było więcej niż dziś kas wyścigowych Totalizatora Sportowego.

Wielką Warszawską wygrał osiem razy, Derby - pięć. Pierwszy raz w obu tych gonitwach zwyciężył w 1957 roku na ogierze Peary. Był potem na stażu we Francji, podpatrywał słynącego z eleganckiej jazdy Yves'a St. Martina. Próbował naśladować najlepszego wówczas dżokeja na kontynencie, skracając strzemiona. Dodawał nowoczesności i klasy wyścigom w Warszawie.

Do historii Służewca przeszła jego rywalizacja z młodszym Mieczysławem Mełnickim, jeżdżącym w innym stylu, bardziej żywiołowo. Doprowadzali wypełniany w dniach wyścigowych tor do ekstazy.

W 1974 r. Jednaszewski wyjechał do Niemiec, gdzie eleganckim stylem jazdy zrobił furorę. Dwa razy zwyciężył w Nagrodzie Europy (wówczas jednym z największych wyścigów na świecie) na ogierze Windwurf.

Po powrocie wygrał Wielką Warszawską na Dersławie w 1977 r. i zakończył karierę z 792 zwycięstwami, w tym 136 za granicą. Miał stosunkowo mało dosiadów (najwięcej 208 w 1964 r.) ze względu na wzrost i stałe kłopoty z wagą. Imponował skutecznością ze swoim wskaźnikiem 28 proc. wygranych w całej karierze.

Jerzyk urodził się i wychował na istniejącym do 1938 r. torze wyścigowym w środku Warszawy na Polu Mokotowskim. Ojciec Marian był popularnym dżokejem i jeździł u Michała Molendy. Jednaszewski junior zaś największe sukcesy zanotował później w stajni Stanisława Molendy, syna Michała. Na torze na Służewcu pracował od 1946 r., od 1978 r. przez 18 lat w roli trenera. W pierwszym roku doprowadził Pawimenta do zwycięstwa w Wielkiej Warszawskiej, później nie było już tak dobrze.

Zawsze jednak cieszył się szacunkiem. Jako jeden z nielicznych dżokejów został sędzią stewardem. Jeszcze w poprzednim sezonie był przewodniczącym Komisji Technicznej. Wycofał się z powodu pogarszającego się zdrowia.

Dżokeje mogą być mu wdzięczni, gdyż jako sędzia nie karał ich - jak było dawniej - za wyścigowe wykroczenia spieszeniami (co jest wyjątkiem na świecie), a tylko, i to rzadko, niewielkimi grzywnami pieniężnymi. Zwyczaj ten zakorzenił się tak bardzo, że podczas tegorocznego sezonu na Służewcu żaden jeździec nie był zawieszony.

W sobotę na torze w Warszawie trzyletni ogier Golden Tirol wygrał Criterium dla dwuletnich i starszych koni, w sześć dni po pechowym starcie w Rzymie na torze Capanelle w wyścigu klasy listed na milę. Na miękkiej bieżni poprowadził mocnym tempem poniżej 30 s/ 500 m i na prostej oddalił się od czteroletniej klaczy Nick of Memory, która ten jedyny w sezonie bieg otwarty również dla dwulatków wygrała dwukrotnie.

Zakupiony tanio na aukcji w Niemczech jako roczniak i trenowany w lasach w rewelacyjnej stajni Adama Wyrzyka Golden Tirol mógłby zostać nawet Koniem Roku, nie ma bowiem u nas konkurencji na krótkich dystansach, do mili. Wygrał w świetnym stylu klasyczną Nagrodę Rulera oraz Nagrodę Mosznej. Dla stajni Plavac zarobił prawie 200 tys. złotych, łącznie z wygraną w Derby (na 2200 m) w Austrii.

Arbiter dorocznych wyborów konia, dżokeja i trenera roku Jan Zabieglik ogłosił jednak (na stronie Torsluzewiec.pl), że Golden Tirol może liczyć co najwyżej na tytuł najlepszego konia do 1600 m. W społeczności wyścigowej w dalszym ciągu pokutuje mit, że najlepszy może być ten koń, który wygrywa długodystansowe wyścigi, od 2400 m. Koniem Roku zostanie prawdopodobnie Hipoliner (zwycięzca Wielkiej Warszawskiej na 2600 m) lub Merlini (zwycięzca St. Leger na 2800 m).

Nigdy niepoddająca się Nick of Memory w Criterium uległa też dwulatce Dżazzil, która po sprzedaży do Czech najlepszej dwulatki Kenya Dance (na ostatniej aukcji za 200 tys. zł) jest teraz z urzędu faworytką w przyszłorocznej Wiosennej.

Najwyższą cenę aukcji uzyskał derbista Soros - 250 tys. zł. Wylicytował go Josef Vana. Zwycięzca Wielkiej Pardubickiej kupił też najlepszą trzyletnią klacz Treserkę za 86 tys. zł. Organizatorzy podali, że sprzedano prawie sto koni za ok. 2 mln zł, ale nie ma jeszcze oficjalnych wyników.

Służewiec, Nagroda Criterium (44 tys. zł, 2-letnie i starsze): 1. Golden Tirol (3/2 faw.), P. Krowicki, tr. A. Wyrzyk dla stajni Plavac; 2. Dżazzil (9/2), 3. Nick of Memory (7/2); tylko 5 koni; 1300 m - 1:21.2 (tor miękki 4.4) porz. 5.80 za 2.
Porównawcza (3-letnie i starsze konie arabskie, 50 tys. zł.): 1. Equilin (45/2), S. Wasiutow, tr. D. Kałuba i D. Gutowska dla SK Janów Podlaski; 2. Amadis (3/2 faw.), 3. Elsana (31/2); 11 koni; 2400 m - 2:56.6 (tor 4.4); porz. 15.80 za 2.

Wyniki: www.zmdom.com.pl; filmy: torsluzewiec.pl, vioda-racing.pl; nowa strona: swiatwyscigowkonnych.pl

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Krokusy w Tatrach. W tym roku bardzo szybko

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na warszawa.naszemiasto.pl Nasze Miasto