Jesień bezdomnych

Zza ogrodzenia słychać odgłosy rąbania drzewa, to gospodarz szykuje opał. Kiedy podchodzę bliżej, aby przyjrzeć się temu co się tam dzieje, do bramki z głośnym szczekaniem podbiegają psy.
Zostaję zaproszony do środka czegoś, co przypomina i wiejskie gospodarstwo i obwarowany gród jednocześnie. Zamieszkująca to miejsce para dumnie oprowadza mnie po swoich włościach. Mała szklarnia gdzie czerwienią się pomidory i kilka kur to całe bogactwo tych ludzi.
Solidna altana wybudowana przez gospodarza wzbudza mój podziw, własnoręcznie wymurowana kuchnia, na której gotują się ziemniaki ogrzewa jednocześnie wszystkie pozostałe pomieszczenia. Z radia na baterie słychać muzykę.
Gospodarze zapraszają mnie do jednego z pomieszczeń, skromnie umeblowanego, oświetlonego za pomocą akumulatora. Siadamy aby porozmawiać.
Żyją tak już od ośmiu lat, przez ten czas przeżyli podpalenie i napad. Jednak, pomimo przeciwności losu, nie załamali rąk tylko odbudowali to, co spalono, a teren na którym mieszkają lepiej zabezpieczyli.
Utrzymują się ze sprzedaży złomu a zarobione pieniądze przeznaczają na skromne życie. Otrzymują też żywność i odzież z PCK. Prawie normalne życie. Jednak niedługo będą musieli opuścić swoją oazę, bo w przyszłym roku na tym terenie ma ruszyć budowa. Mają nadzieję, że znajdą swoje miejsce na ziemi.