Kłusownictwo. Idealny świadek

Mój kuzyn jako leśniczy jest bardzo cięty na kłusowników, przez których zwierzęta konają w ogromnych cierpieniach. W minionym roku pomagałam mu usuwać sidła i byłam przerażona ich ilością. Wielu z kłusowników jest "bardziej humanitarnych" i strzelają do zwierzyny z różnych samopałów. Może to zabrzmi nieodpowiednio, ale dobrze, jeżeli zabiją zwierzę od razu, a nie tylko zranią. Zranione zwierzę ucieka i umiera w bólach.
Dzisiaj kuzyn znalazł sarnę, która pokrwawiona szarpała się w potrzasku. Zadzwonił po nas, żebyśmy mu pomogli w jej przetransportowaniu. Podjechaliśmy i naszym oczom ukazał się dziwny obrazek. Sarna leżała na kurtce kuzyna, obok wielka wiązka chrustu, a kuzyn krzyczał na młodego chłopaka z sąsiedniej wsi: Mów jak na spowiedzi! Po chwili zrozumiałam, że chłopak zbierając gałęzie widział kłusownika. Sarną zajął się syn kuzyna, który studiuje weterynarię, a ja z kuzynką przysłuchiwałam się "śledztwu".
I tu mam problem, jak to opisać. Może tak ?:
Kuzyn (K): - To widziałeś w końcu tego łajdaka, jak wyglądał?Chłopak (CH): - Nooo trochę widziałem, taki wysoki był. K - Jak był ubrany?Ch - Toć ja go dobrze nie widział! Może był w co i ubrany?K - A Może go znasz?Ch - Jak ja go mogie znać, jak ja go nie widział? K,
coraz bardziej wzburzony - Ile miał wzrostu ? Ch - A taki niewyrośnięty
był! K wymienia kilka nazwisk, a chłopak kręci głową i w końcu duka:
Noo. Tak jakby do któregoś był podobny. K - Do którego?Ch - A bo ja wiem ?
Toć ja go nie widział ! W kurtkie brązowo był ubrany i w gumofilce!
Jeszcze kilka takich pytań i odpowiedzi i razem z kuzynką usiadłyśmy na śniegu i zaczęłyśmy płakać ze śmiechu. "Idealny świadek" trafił się mojemu kuzynowi! Sarenkę zawieźliśmy do szopy i już dochodzi do siebie, ale rany na szyi długo się będą goić. Sprawca nieuchwytny.
Do czasu, bo może kuzyn sam go złapie bez pomocy świadków?