Kolejny świdermajer trafił do rejestru zabytków. "Wystąpił" w filmie Wajdy

- Wpisałem do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego willę „Kazimierzówka”, wzniesioną na pocz. XX w., położoną przy ul. Trawiastej 16 w Warszawie, w dzielnicy Wawer, z uwagi na zachowane walory artystyczne, historyczne i naukowe obiektu - poinformował Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Drewniana willa wzniesiona została przed 1914 r. (w 1910 r. lub w latach 1911-1912). Prawdopodobnie przed 1918 r. nieruchomość została zakupiona przez Kazimierza Sławińskiego, który nadał jej nazwę „Osada Kazimierzówka”.

W czasie wojny polsko bolszewickiej w związku z bliskością frontu, w budynku mieściło się dowództwo I Pułku Szwoleżerów, kierowane przez płk. Gustawa Orlicz-Dreszera (do 1921). W 1935 r. willa została sprzedana Leonardowi i Stefanii Ruśkiewiczom, obecnie pozostaje w rękach prywatnych. Przed 1945 r. budynek został rozbudowany o parterową dobudówkę, po II wojnie światowej wzniesiono murowany aneks od strony północno wschodniej, a pierwotna duża działka została podzielona na mniejsze i zabudowana.

Budynek przy ul. Trawiastej 16 posiada istotne walory artystyczne jako indywidualnie zaprojektowane dzieło drewnianej architektury letniskowej wzniesione na początku XX w.
- Jest to ciekawy przykład połączenia stylistyki nadświdrzańskich willi o szalowanych elewacjach z zaakcentowanymi elementami konstrukcji, z architekturą zakopiańską, czytelną m.in. w dekoracji wysuniętych przed lico elewacji krokwi, wsporników (podpławnic), a szczególnie w dekoracji ganku, o charakterystycznym detalu z założonych na łuku belek (nawiązujących do zamkniętych łukiem otworów okien i drzwi, tzw. psów) i w opracowaniu balustrad - opisuje Jakub Lewicki.

Willa przy ul. Trawiastej 16 jest ponadto świadectwem rosnącej na początku XX w. popularności terenów uzdrowiskowych sąsiadujących od strony południowo-wschodniej z Warszawą. To jeden z pierwszych domów letniskowych wzniesionych na terenie osiedla mieszkaniowego Anin. Jego gabaryty, konstrukcja oraz forma architektoniczna odzwierciedlają uzdrowiskowy charakter osiedla. Budynek jest jednocześnie jedną z niewielu istniejących do czasów współczesnych willi drewnianych z pierwszego etapu rozwoju osiedla Anin, o wysokim stopniu zachowania oryginalnej substancji budowlanej (w warstwie zewnętrznej oraz wewnątrz budynku).

Ze względu na oryginalność substancji zabytkowej oraz widoczne walory artystyczne i estetyczne budynek stał się scenografią licznych produkcji filmowych, m.in. w serialu „Białe tango”, w filmach „Kronika Wypadków Miłosnych” Andrzeja Wajdy czy „Tulipany” Jacka Borcucha.