Kolorowa radość

   Kto ma chęć i kogo stać, wychodzi z kolorową radością na zewnątrz. Widać ją w oknach i na balkonach. Nie polowałam specjalnie na domowe iluminacje. Gdy zauważyłam, zatrzymałam się. Nie zawsze robiłam zdjęcia. Cieszyło mnie, że po prostu oglądam. Zauważyłam jednak, że i zestawy są niemal niezmienne. W wielu miejscach są takie same jak rok, trzy lata temu. Ale po co zmieniać jak się sprawdzają?
   W niektórych, zawsze przyozdobionych mieszkaniach, światełek tym razem nie było. Pojawiły się w innych. No cóż. Radość też kosztuje.
   Mieszkańcom Zielonej Góry najbardziej opatrzona jest iluminacja na deptaku. Tym razem nieco zmieniona. Nie było drugiej choinki. Teraz w tym miejscu stoi rzeźba Bachusa.
   Tradycyjnie Urząd Miasta i Urząd Marszałkowski w ferii świateł. Nieco zmodyfikowanej. Bardziej jednorodnej, ale równie ładnej.
   Miłym zaskoczeniem było dla mnie podświetlenie biurowca PGNiG. Myślałam, że to dopiero początek, że okna będą oświetlone przedstawiając jakiś znak. Ale przeżyłam rozczarowanie. Iluminację widziałam tylko w jednym dniu.    Lekko siąpiło, było nieco mglisto. Przeszkadzała też ostra reklama znad postoju taksówek. A jak już się ,,wstrzeliłam", w objektyw wjechał autobus bądź TIR z namalowanymi gigantycznymi ogórkami.  Z tymi ogórkami miałam styczność jeszcze dwa dni temu. Jak centralnie objawiły się w kadrze.
   Kłopotami z ujęciem PGNiG się nie przejęłam. Liczyłam na poprawkę. Codziennie zaczęłam przechodzić ulicą Bohaterów Westerplatte. Na próżno. Rozczarowanie sezonu iluminacji!   Porównywalne dla mnie z rozczarowaniem roku. Czekam na oddanie do użytku ,,Złotego Domu", a właściwie na usadowioną na nim kopułę. Żeby popatrzeć na Stary Rynek i jak zasięg pozwoli, na moją Zieloną Górę.
Przedstawiam kilka ujęć z tegorocznego sezonu kolorowych radości. Maleńki wycinek tego jak miasto jeszcze wygląda. Lada moment ozdoby znikną z pejzażu.