Krzyż – Topór

W jednym z komentarzy napisałem, że pycha ludzka nie ma granic. To, co teraz napiszę, w całości odzwierciedla tę tezę.
Kto czytał „Achaję" Ziemiańskiego pamięta, że Wielki Książę królestwa TROY miał w swoim zamku stajnię, gdzie konie jadły z marmurowych żłobów. Pierwowzór (autentyczny) takiej budowli znajduje się w Polsce, we wsi Ujazd. Z Sandomierza należy kierować się na północny zachód (koniecznie z pełnym bakiem, bo są kłopoty ze znalezieniem porządnej stacji paliw).
Niejaki Krzysztof Ossoliński dla podkreślenia splendoru swego rodu i pokazania, na co go stać, w 1631 r. rozpoczął budowę pałacu – zamku w Ujeździe. Budowa trwała do 1644 r.
Dopiero Wersal we Francji zepchnął ten symbol pychy magnackiej na drugie miejsce w Europie. Pałaco – zamek zbudowano na planie pięciokąta (taki ówczesny Pentagon), ale budowany tak, aby jego właściciel nigdy nie zapomniał kalendarza. Rok ma 4 pory – zamek ma 4 baszty; rok ma 12 miesięcy – zamek ma 12 sal; rok ma 52 tygodnie – zamek ma 52 pokoje; rok ma 365 dni – zamek ma 365 okien. Jakby tego było mało, za sufit w jadalni „pracowało" przeszklone akwarium, a rybki pluskały się nad głowami stołowników. Zamek posiadał również system „centralnego ogrzewania", a pomijając już wspomniane marmurowe żłoby, stajnie były wyposażone w specjalnie zaprojektowany system luster w celu ich oświetlenia.
Podobno sprawiedliwość istnieje – właściciel tym cudownym dziełem ludzkich rąk zbyt długo się nie nacieszył. W rok po zakończeniu budowy Krzysztof Ossoliński umiera na malarię, a jego jedyny potomek ginie od tatarskiej szabli.
Aby dopełniła się ta „sprawiedliwość dziejowa" – w czasie Potopu Szwedzi bezlitośnie łupią to, co można wywieźć.
A teraz stoi ta ruina, przytłacza ogromem wszystkie okoliczne budynki. I tylko wiatr, tak jak w ruinach Pergamonu, zrywa pajęczyny przez dziury 365 okien.
Reszta – na zdjęciach.
Manro