Laboratorium artystów i miejsce wolności sztuki. Tu panowała wolność twórcza

Mowa o skromnej, 90-metrowej przestrzeni, przy Krakowskim Przedmieściu 56 w Warszawie, tuż obok pomnika Adama Mickiewicza. Kilkadziesiąt lat temu to tutaj odbywały się głośne performance, manifesty czy wystawy, w których uczestniczyli znani dziś na całym świecie artyści. Cechą charakterystyczną Dziekanki była wolność. Pasjonujące dyskusje o sztuce , możliwość zaprezentowania własnej twórczości czy spotkania inspirujących postaci takich, jak m.in. , Jan Berdyszak, KwieKulik, Krzysztof Knittel, Zygmunt Warpechowski czy Andrzej Partum. Ci, którzy prowadzili kolejno to miejsce postanowili zgromadzić dostępne dokumenty i wspomnienia. Powstała z nich publikacja, wystawa i strona internetowa.

Po trzydziestu latach
Wystawa „Dziekanka artystyczna” to zbiór zarówno bogatej dokumentacji działań - w większości po raz pierwszy pokazywanej, , oryginalnych prac z epoki ich powstania oraz aktualnych dzieł twórców wywodzących się z tego miejsca,. Prezentuje po raz pierwszy wyjątkowe zjawisko niezależnego i interdyscyplinarnego funkcjonowania artystów i teoretyków sztuki zebranych przez ponad 25 lat (1972–1998) wokół pierwotnie klubu, później centrum studenckiego, Pracowni, a następnie Galerii.

Całość jest podzielona na okresy wyznaczone przez przemiany sztuki i kolejnych prowadzących. Pierwszy dotyczy obszernej dokumentacjiktóra pieczołowicie została zebrana i pochodzi przeważnie z archiwów. Drugi poświęcony jest początkom Dziekanki – a więc znalezieniu opuszczonego klubu i rozpoczęciu w nim warsztatów w 1972 roku przez Zygmunta Piotrowskiego jako studio a-b, równoległym działaniom Grupy SAB Ryszarda Kryski (m.in. z udziałem Jerzego Owsiaka), kierownictwu Wojciecha Krukowskiego od 1975 r. i pracy w Dziekance Akademii Ruchu oraz w końcu działaniom w ramach Pracowni Dziekanka Janusza Bałdygi, Łukasza Szajny i Jerzego Onucha. Trzecia przestrzeń związana jest z prowadzącymi Jerzym Onuchem i Tomaszem Sikorskiem i dynamicznymi latami 80., przerwanymi na krótko przez stan wojenny., kiedy artyści przez okres spotykali się i tworzyli w prywatnej pracowni. Lata 80. Były okresem erupcji talentów takich jak Gruppa, Leon Tarasewicz czy Neue Bieriemiennost. Ostatnia sala poświęcona jest przełomowi lat 80. I 90. i licznym debiutom najmłodszego pokolenia oraz wystawom mistrzów. Wystawa nabiera bardzo aktualnego rysu, bowiem wiele ze zjawisk okazało się prekursorskich, a sposób działania tego miejsca do dzisiaj pozostał nowatorski - mówi Joanna Kiliszek.

Wystawę można od 14 października do 24 listopada, od poniedziałku do piątku w godz. 12-18 w Galerii Salon Akademii, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, ul. Krakowskie Przedmieście 5 (wejście od ul. Traugutta). Wstęp wolny.