Łazęga łażąca po Łomży

Dlatego też nazwanie mnie łazęgą nawet w złości, odbiorę jako komplement.
W mieście zmiana pogody. Śniegi topnieją w błyskawicznym tempie i znowu miasto staje się szaro-bure.Na termometrze plus 2 stopnie, więc ruszyłam poszukać trochę urokliwszych miejsc. Nic z tego. Nawet moje ulubione zakątki dziwnie zbrzydły. Ponownie humor zepsuł mi widok zbiegu ulic Polowej i Legionów. Za postawienie czegoś takiego chętnie bym kogoś ukarała.
Nie wiem co projektantowi strzeliło do głowy? Makabryczna budowla!
Drugim wyjątkowo koszmarnym widokiem straszy skwer przy placu Kościuszki. I to od wielu lat. Kikuty uschniętych drzew bardziej pasują do sceny z horroru niż jako ozdoba wjazdówki do miasta. Wiele chodników na Starym Mieście to tory przeszkód. Kałuże i jęzory lodu, Służby porządkowe czekają, że opady deszczu odwalą za nich robotę. Stary Rynek miał być pięknym, tętniącym życiem miejscem. Czarno to widzę. Po przebudowach według mnie, wygląda to jeszcze gorzej niż było. A może to wina dzisiejszejszarugi, może wypięknieje wiosną?
Kusi mnie, jak to łazęgę, obejrzenie nadnarwiańskich bulwarów, które miały być siódmym cudem miasta. Już wiadomo, że nie będą i że wiele ekstra planów skorygowało życie, a raczej kieszeń inwestorów.
Zmoczona, zmęczona i lekko rozgoryczona wsiadłam do autobusu MPK. Młodzież wracająca ze szkół zdrowo sobie " pipkała" , nie zwracając uwagi na współpasażerów. Przodowały w " łacinie" młode licealistki. To też jeden z obrazków, który nie przynosi chluby miastu.
Poczekam do wiosny i wtedy na pewno znajdę w Łomży wiele pięknych miejsc.
Dzisiejsze zdjęcia i filmiki zostawię sobie na pamiątkę, że Łomża chociaż czasami bardzo brzydka, da się jednak lubić!