Leśnice - idealne miejsce na wycieczkę rowerową (zdjęcia)

Jeśli masz żyłkę podróżnika i odkrywcy, pomysłów nie brakuje. Zawsze natkniesz się na coś nowego lub ktoś podsunie ci nowy link. Tak trafiłem późną, dżdżystą jesienią, w okolice wsi Leśnice pod Lęborkiem, leżącej przy głównej szosie do Słupska. Jest to niewielka wioska, która w 2006 roku liczyła 472 mieszkańców.     W połowie XVIII wieku w Leśnicach, niewielkiej wsi, Jerzy Wejher wybudował jednokondygnacyjny dwór, który z czasem ulegał rozbudowie. Trzydzieści lat później Alexander Przebendowski, kolejny właściciel, dobudował piętro i boczne oficyny. Następnie w 1909 roku Ernst von Dewitz dokonał kolejnej przebudowy. Obecnie dwór tworzą trzy skrzydła ustawione w formie podkowy. Centralne skrzydło jest piętrowe, a układem pomieszczeń nawiązuje do baroku. Elewacje noszą skromne cechy neoklasycystyczne. Zabytek jest mocno zaniedbany, gdyż przez ostatnie pół wieku mieścił się tu PGR. Równie zaniedbany jest czterohektarowy park przypałacowy, w którym rosną piękne okazy drzew. Do parku prowadzi paradna barokowa brama. Od dworu do stacji kolejowej wiedzie również malownicza aleja.
Dawniej we wsi przy Trakcie Słupskim była karczma, a na początku XX wieku, do lat trzydziestych, istniała fabryka szkła (Glasfabrik Lischnitz). Nic po niej nie pozostało oprócz licznych cegieł i porcelanowych niemieckich zamknięć do butelek. Udaje się je jeszcze ciągle odnaleźć w dobrym stanie, mimo że w ziemi przeleżały około 80 lat. Teren ten porośnięty jest iglastym młodnikiem skutecznie kryjącym historię.Ponadto we wsi znajduje się eklektyczny zadbany kościółek z 1909 roku o wieżyczce zwieńczonej hełmem z dzwonem, funkcjonująca szkoła i opuszczona dawna gorzelnia.    Powyższą wiedzę, będącą mi inspiracją, zaczerpnąłem z sieci. Dwa czarno - białe zdjęcia, pochodzą z portalu Wolne Forum Gdańsk, Forum miłośników Gdańska i Pomorza. Na jednym z nich szczególnie ładnie prezentuje się urokliwy parowóz, na tle stacyjki w Leśnicach (Lischnitz) z roku 1897. Drugie przedstawia jedną z reprezentacyjnych sal mieszczących się na piętrze, w latach świetności dworku.