Łomżyńscy "architekci"

Zima ma tylko jeden plus - śnieżną poduchą zakrywa wszystkie mankamenty naszego miasta.
Ograniczona ruchowo kontuzją oglądam zimę przez okno. Z ciepłego mieszkania zima wygląda uroczo. Zaskoczył i rozśmieszył mnie wczoraj zaobserwowany obrazek. Nie myślałam, że śnieg może służyć nie tylko do lepienia piguł i bałwanów, ale także jako materiał budowlany.
Dwóch, zapewne przyszłych architektów, tuż pod moimi oknami zaczęło stawiać igloo! Najwięcej trudu sprawiło im dostarczenie budulca na miejsce budowy. Potem ściany igloo rosły w błyskawicznym tempie.Za taczki i dźwigi służyły zaczerwienione łapki, a za spychacze własne pupy. Brr, ja jednak nie chciałabym być w tej ekipie budowlanej. Nie te warunki pogodowe jak dla mnie. Odstawiłam aparat, bo musiałam zająć się obowiązkami rodzinnymi. Co raz jednak sprawdzałam stan budowli. Ekipa pracowała w pocie czoła, ich odzież robocza oblepiona była dokładnie budulcem, a buzie przypominały okrągłe buraczki.
Architekci byli już blisko momentu, kiedy na szczycie powinna być zatknięta wiecha, kiedy na plac budowy wjechały "buldożery" z sąsiedniej ulicy. Na nic było moje stukanie w okno i głośne protesty! Banda trochę większych od budowlańców wandali w kilka minut rozwaliła igloo i oddaliła się z rechotem. Architekci z płaczem usiedli na rumowisku.
To ja już wolę śnieżyce i mróz niż takie "zjawiska przyrodnicze". Samo życie. Czasami człowiek się natrudzi, a jakiś bezmyślny złośliwiec w niwecz obróci jego wysiłki.
A ja i tak nie lubię zimy w mieście ! Szczególnie, kiedy patrzę na nieodśnieżone chodniki.