Malarski entourage Klaudii Dopierały

Świadome malarstwo towarzyszy Klaudii od kilku lat, a dokładnie od momentu kiedy podjęła naukę Policealnej Szkole Sztuk Pięknych w Bydgoszczy, gdzie nauczyła się różnych technik malarskich oraz podstaw rysunku takich jak perspektywa, czy kompozycja, bez których sama plama farby na płótnie często nic nie znaczy. - Kierując się wyborem szkoły średniej również postawiłam na rysunek, co prawda mniej artystyczny, bo uczyłam się projektowania terenów zielonych, ale zdarzały nam się zajęcia w plenerze. Na chwilę obecną malarstwo jest dla mnie głównie pasją, ale jeśli miałoby szansę przerodzenia się w zawód, to, nie ukrywam, że byłoby to fantastyczne – opowiada.
Osobami, które od najmłodszych lat wspierały artystkę w malarskiej pasji są rodzice. Od kiedy tylko nauczyła się chwytać ołówek rysowali razem z nią. Mama wyspecjalizowała się w szkicowaniu postaci, a tata miał swój utarty schemat rysowania wozu strażackiego, którego się trzymaliśmy. Tak się zaczynało. Później starałam się odwzorowywać ilustracje z książek, często nieudolnie, ale z czasem szło mi to coraz lepiej – mówi. Dziś prócz rodziców ogromne wsparcie daje Klaudii jej przyjaciółka, która potrafi obudzić ją o siódmej rano i oznajmić radośnie, a zarazem stanowczo, że już pora na rysowanie. Pomaga malarce zebrać siły, gdy ta siedzi zmęczona bezradnością nad pustą kartką. Wystarczy, że rzuci hasło, które natychmiastowo przywołuje w jej głowie mnóstwo obrazów. Wtedy bierze w dłoń ołówek i rzuca się w wir pracy. - Na moją wrażliwość, oraz to co udaje mi się stworzyć, niezmiennie od czternastu lat wpływa również bardzo ważna dla mnie osoba, artystka - wokalistka, przy której twórczości wychowywałam się i dorastałam. Jako dziecko marzyłam o uściśnięciu jej dłoni, a dziś, nie dość, że na każdym kroku mnie inspiruje, to jeszcze bardzo we mnie wierzy, kibicuje mi, wspiera i napędza tym do działania – podkreśla Klaudia.
Zapytana o najczęstszą tematykę swoich prac stwierdziła, że stara się nie zamykać na konkretne style czy tematy. Zauważa, że ma wiele prac, które najlepiej prezentują się indywidualnie, dlatego też nie jest łatwo połączyć je w spójną całość. Próbuję wszystkiego: portretów, pejzaży, wszelkich wariacji na różne tematy. Najbliżej mi jednak do ilustracji bajkowej, która zrodziła się z chęci tworzenia czegoś w stylu grafik komputerowych, ale bez komputera – wyjaśnia.
Najbardziej lubi malować niewielkie obrazki, które trafiają w gusta dzieci i dają do myślenia dorosłym. -Ostatnio królują ilustracje, nazywane przeze mnie personifikacjami. Są to emocje, które przybierają ludzkie twarze. Nie zdradzam ich żadnemu z odbiorców, dzięki czemu każdy przypisuje danej postaci zupełnie inną wartość. Właśnie o to mi chodzi – tłumaczy.
Artystka brała udział w wielu konkursach malarskich w czasach szkolnych. Podkreśla, że w szkole średniej zawsze dbano o to by wiedziała o każdym. Dla młodej malarki bardzo motywujący był już fakt, że ktoś wierzył w jej umiejętności i proponował uczestnictwo w konkursach. Klaudia między innymi zajęła pierwsze miejsce w konkursie "Kasprowicz z przymrużeniem oka", organizowanym przez Bibliotekę Miejską w Inowrocławiu, pierwsze miejsce w konkursie plastycznym "Jan Paweł II - wczoraj i dziś" organizowanym przez Teatr Miejski w Inowrocławiu, drugie miejsce w konkursie na Exlibris Miejsko-Gminnej Biblioteki w Janikowie. Otrzymała również wyróżnienia w III ogólnopolskim konkursie plastycznym "Schodami do nieba" oraz organizowanym przez miasto Janikowo konkursie na logo miasta. W swoim nagrodowym dorobku posiada też dyplom od Prorektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, za zajęcie pierwszego miejsca w szkole w ogólnopolskim konkursie plastycznym "TĘCZA". Prace artystki można w tej chwili podziwiać w galerii Przegięcie, która znajduje się w janikowskim Klubie KSM Zefir przy ulicy Dworcowej 1.Wystawa ta jest pierwszą w karierze Klaudii.
Inspiracje czerpie z emocji, muzyki, którą słucha, z siebie i bliskich jej sercu ludzi. Na twórczość Klaudii nigdy nie miały wpływu prace czy styl innych malarzy. - To owoc odrębnej osobowości, z którą nie wypada konkurować. Lubię klimatyczne muzea, i dzieła z duszą, natomiast cudzy obraz w moim przypadku nie jest bodźcem do stworzenia własnego . Wolę tworzyć swoimi pracami dopełnienie dla tego, co na mnie wpłynęło - na przykład narysować dźwięk –zaznacza malarka.
W Janikowie wiele osób zajmuje się działalnością artystyczną, między innymi fotografią czy właśnie malarstwem. Jak ludzie odbierają sztukę Klaudii Dopierały? Artystka stwierdziła szczerze, że nie wie, gdyż nigdy nie spotkała się z szeroką oceną mieszkańców. Twierdzi, że większość pewnie nie wie, że maluje. Może wynikać to z faktu iż malarka nie miała wcześniej okazji mówić głośno o swojej twórczości. -Niektórzy dowiadują się dopiero przekraczając próg mojego mieszkania, tam sztaluga, płótna, pędzle i farby mówią same za siebie. O moim malarstwie wiedzą więc głównie moi znajomi, dzięki którym zdarzało mi się dostawać zamówienia na obrazy, wielokrotnie także spoza Polski. Myślę, że z odbiorem nie jest najgorzej, a największym krytykiem jestem dla siebie ja sama, więc i czyjąś krytykę zawsze przyjmę ze zrozumieniem – dodaje.
Oprócz malarstwa ogromną przyjemność sprawia Klaudii robienie zdjęć. W 2011 roku zajęła nawet pierwsze miejsce w konkursie „Jesienne zdjęcie z fotoksiążką CeWe, organizowanym przez portal Moje Miasto Inowrocław. - Z aparatem biegam w wolnej chwili, bądź okazjonalnie - amatorsko. Ponadto nie rozstaję się z ulubioną muzyką. Lubię też książki, nie tylko czytać, ale także mieć. Wierzę, że kiedyś uda mi się napisać i zilustrować swoją własną - skierowaną do dzieci – podsumowuje Klaudia Dopierała