Miało być ciepło i było

Deptak już przygotowany. Jeszcze w piątek montowano ogródki letnie, jeszcze trwało mycie okien wystawowych i innych prac porządkowych.Wcześniej przestawiono tablice informacyjne przy bachusiku Ciekawku. Nasadzono nowe drzewka.
Już wszystko funkcjonuje. Można zobaczyć w materiałach Elżbiety Wojciechowskiej. Mnie tym razem zabrakło sił. Upał był zbyt duży. Marzyłam nie o lodach, o wodzie. Tylko jedno miałam przed oczami: ławkę i błoto w Parku Sowińskiego. Ściągnąć obuwie, zanurzyć stopy w błocku i tak siedzieć i zapomnieć o całym świecie. Takie miałam marzenie.
Do ławki nie dotarłam. Telefon od Maćka Gniazdowskiego przypomniał o spotkaniu rugby na stadionie przy ul. Stanisława Wyspiańskiego. A to już praktycznie w domu. Maciek do mnie o niuansach gry rugby (dobrze, że sporo wiem i nadążałam), a ja tylko o tej ławce i błocie. Jak byłoby miło!
Na mieście różnie sobie radzono z upałem. Mnie najbardziej ujął młody mężczyzna, który wykorzystał nieporęczną ławkę. Miał dobry widok deptak i dziecko radośnie hasające między gołębiami.Gołębie mają swoje wodopoje, ale najlepszym jest wieczna kałuża. Wody w kranach może zabraknąć, ale ta kałuża jest zawsze. Tylko jej powierzchnia się zmienia.
W porównaniu do ubiegłego roku, na deptaku przybyło ogródków letnich, zameldowali się muzycy. Ludzi nawet sporo. Sezon letni się zaczyna. Niech deptak żyje!