Na stacji w Zielonej Górze

Marzenia związane z koleją były inne. Nieduża kolejka przy kasie, zdobycie miejsca siedzącego, podróż bez opóźnień. Zbyt dużo, żeby mogło się spełnić. I jeszcze takie nieśmiałe pragnienie. Może toaleta będzie niezbyt brudna...? Bo czysta to była już zupełna mrzonka.Teraz jeżdżę dużo mniej. Czy coś się zmieniło? Bardzo dużo. Różne spółki, w czym niezbyt łatwo się rozeznać. Właściwie na co mi to wiedzieć? Kupić bilet, wsiąść do pociągu, dojechać o czasie i mieć czystą toaletę. Ścisku nie odczuwam, kolejek również, sanitariaty są w porządku. Docieram o czasie. Obsługa w pociągu uprzejma. Z tym, że mając za sobą bardzo wiele lat podróżowania PKP, nigdy nie odczułam jakiejś nieuprzejmości. Kolejarze byli na poziomie. A były to przecież czasy przaśne i tylko dlatego, że nie było innych możliwości dojazdów, korzystałam z kolei.To są moje odczucia. Inni podróżni mogą mieć odmienne zdanie.W niedzielę, kilka minut po godzinie 16 na zielonogórskiej stacji obserwowałam duży ruch. Zgodnie z tym co w rozkładach. Miły głos z megafonów oznajmiał podróżnym, żeby zapoznali się z połączeniami albowiem rozkład jazdy uległ zmianie. Sądzę, że podróżni byli pewni swego. Żegnali się, zajmowali miejsca, jeszcze z okna ostatnie rozmowy. Ileż ma się wówczas do powiedzenia?! To się nie zmieniło. Tego nigdy też nie zrozumiałam. Skąd ta gadatliwość jakby w domu nie było czasu.Składy inne, kolorowe. Jak nie w barwach kolei regionalnych to z malunkami graffiti.Nie tylko ja robiłam zdjęcia. Zagadnęłam młodego człowieka z aparatem - Graffiti czy kolej? Usłyszałam, że jedno i drugie. Nakierowałam na 4. peron (ktoś jeszcze pamięta, że taki jest?) gdzie stał skład biało-żółty, czyli Dolny Śląsk. W Zielonej Górze po raz pierwszy miałam okazję zobaczyć pociąg w tych barwach.