Największe zamieszki w historii Warszawy. Tak walczono z władzą i przeciwnikami politycznymi

Getto ławkowe

Getto ławkowe to forma dyskryminacji Żydów wprowadzona na polskich uczelniach w latach 30. XX wieku. Polegała na wydzieleniu części sali lekcyjnej lub wykładowej dla studentów pochodzenia żydowskiego, nie pozwalając im samodzielnie wybrać miejsc. Oficjalna propozycja stosowania gett ławkowych pojawiła się w 1933 roku, a weszła w życie dwa lata później. Część profesorów była przeciwko temu i chciała protestować, większość jednak podtrzymała tę decyzję. Na Uniwersytecie Warszawskim w latach 30. zdarzały się ataki na Żydów oraz chrześcijan którzy chcąc okazać im solidarność zajmowali wraz z nimi miejsca w gettach ławkowych. W większości odpowiadał za nie ONR. Wprowadzenie gett dezorganizowało naukę oraz często kończyło się obrażeniami wśród studentów, zwłaszcza Żydów. Dochodziło także do wypadków śmiertelnych.