Nie zbierałam, ale i nie wyrzucałam

Dokumentacja papierowa w znacznej części została wymieniona na elektroniczną. Po papierach pozostała pamiątka. Jak ołówek kończył żywot, brałam następny. Zużyte wrzucałam do jakiegoś pudełeczka. Nie kolekcjonowałam, ale nieco się ich zebrało. Było ich więcej, ale sporo zostało podebranych.
Kiedy zrobiła się mała kolekcja, zaczęły stanowić ciekawostkę. Podobnie jak ,,opiłki" po gumkach do mazania. Zbiór też powstał niechcący. Kiedyś, po kilku godzinach porządkowania dokumentacji, wykładzina koło mojego biurka została nimi zaśmiecona. Zaczęłam wrzucać do pudełeczka. Bo już mnie się nie chciało ganiać ze służbowym odkurzaczem i odbierać pracę pani, która u nas sprzątała.
Resztki po ołówkach i gumkach stanowiły - i stanowią - zakładową atrakcję. Kiedyś była kontrola. Wśród wizytujących była osoba, z którą współpracowałam. Wymienialiśmy się doświadczeniami. Jakie ołówki sprawiają kłopoty, jakie gumki najlepsze. W drodze do Zielonej Góry zdradził, że mam coś niecodziennego. Kontrola się zakończyła i padło pytanie gdzie są zbiory.Nie powiem, ubawili się setnie. Szczególnie zaś ,,opiłkami". Bo pudełek mam kilka. W galerii prezentuję najmniejsze.
Kiedy weszła elektronika, miałam zamiar śmieci wyrzucić. Powstrzymali mnie koledzy. Przekonali, że to jest całkiem sympatyczna i oryginalna kolekcja.I została.Nie zbierałam, ale też nie wyrzucałam.