Nieławice: Dom Samotnej Matki. Gdzieś na końcu świata, niedaleko Łomży

Nigdy osobiście w nim nie byłam, chociaż mam stały kontakt telefoniczny, a jego pracownicy byli w moim domu. Przez wiele lat znałam tylko podobny dom w Laskach. Przed kilku laty o Nielawicach na portalu napisała Paulinka (dwiekratki) i to ta młodziutka dziewczyna pierwsza pokazała mi tragizm matek z DSM
Wiem, że już kilkakrotnie pisałam na ten temat, ale mam nadzieję, że może ktoś zapatrzony tylko w czubek własnego nosa zrozumie, że obok żyją ludzie, którym warto pomóc? Tak jak to zrobili uczniowie z łomżyńskiego Mechanika, kibice ŁKS i tak jak to zrobili niektórzy MM-owicze. Tak zwyczajnie, po ludzku podać rękę innemu człowiekowi. Ktoś tu na forum "pochwalił "się 3-ma groszami, mogą być i te 3 grosze, ale dane z serca. Od kilku miesięcy Manro z MM dopytywał się o formę pomocy dla matek i dzieci. Tam jest potrzebna każda pomoc, łącznie z dobrym słowem ! Wiem, że od razu swoje słowa przekuł w czyn. Tak jak irekkos, Dziuńka ze Śląska, dziewanna, Ewita i kilkoro innych z MMŁomża. Manro zapowiedział, że musi osobiście obejrzeć występy zespołu Kasi ( luklińska) Carpe Diem, bo co to kilkaset kilometrów dla wilka morskiego ?:)Oznajmił, ze przyjeżdża na 3 dni i pierwsze kroki kierujemy do Nielawic, potem ponownie do schroniska dla psów i na deser wieczór z Carpe Diem. Nawet nie protestowałam, bo jest trochę starszy ode mnie. Ruszyliśmy do Nielawic. Mój ojciec wytyczył nam trasę, ale i tak pobłądziliśmy ! Mijaliśmy wymarłe wsie, gdzie nawet pies nie zaszczekał. Ani jednego człowieka! Kręgosłup rozbolał mnie od podskakiwania na wybojach, a oczy od patrzenia na smutny krajobraz. Chciałam uzyskać jakąś wskazówkę i po poszukiwaniach znalazłam dwa psy na łańcuchu i z 10 kotów. Na szczęście tuż za kotami wysunęła się jakaś postać, która zasypała mnie pytaniami- ja o drogę, a ona jak prokurator :)
Czytaj też: Nieławice: Kibice ŁKS Łomża 1926 wyciągnęli pomocną dłoń do samotnych matek 
Pomimo wskazówek minęliśmy DSM, bo doszliśmy do wniosku, że taki dom musi być okazalszy. Manro od razu odrzucił szary budynek- to nie tu, bo jest jakiś ciągnik. I dalej przed siebie po wertepach.
Problemy z zawróceniem ( co widać na filmiku) i do domu, który wydawał nam się zbyt mały i smutny. Uff to jednak ten ! Na dodatek usłyszałam głos znany telefonicznie. W domu aż pachnie czystością, ale od razu rzuca się w oczy konieczność remontu. Powiedziałam to matce czworga dzieci, przyznała mi rację, ale oni każdy grosz obracają w ręku kilka razy, a kierownik z pustego nie naleje. Najważniejsze jest to, że mają tu spokój, a dzieci miłość. "Gdyby nie ten dom, to nie wiem co by się stało ze mną i moimi dziećmi. Jestem tu nareszcie szczęśliwa"
I dodała : "Kierownik walczy o nas tak, jakbyśmy byli jego rodziną, ale zbyt często trafia na mur obojętności". Tak, ludzka obojętność potrafi krzywdzić. Dowiedziałam się, że najmłodszym lokatorem domu jest 3-miesieczny bobas, a niedługo urodzi się następny. Starsze dzieci chodzą do szkoły w odległej Wiźnie.
Młodziutka dziewczynka o bardzo bladej buzi uśmiechnęła się tylko, kiedy jęknęłam: Oj, ale to daleko ! Dziwne, bo uczniowie łomżyńskich szkół narzekają, kiedy muszą przejechać MPK kilka przystanków.
Różnie wygląda szczęście. W powrotnej drodze długo milczeliśmy.
Ktoś jest nieszczęśliwy, bo nie ma okazałej willi, konta w banku, bo nie ma firmowych ciuchów i rozpacza, że mu pryszcze na brodzie wyskoczyły. Inni potrafią docenić szczęście w postaci spokojnych nocy i dachu nad głową. Kierownikowi DSM, wszystkim mamom i ich dzieciom życzę, aby ich dach długo nie przeciekał i żeby wreszcie w naszym, niby prorodzinnym kraju znaleźli się ludzie, którzy zasponsorują remont ich domu.